Ronduit stuitend hoe Hans Vandeweghe 

over Patrick Lefevere denkt én uitleidt 

 

Sporza’s spreekbuis is niet de enige die zich geroepen voelt om Patrick Lefevere te relativeren. Ook Hans Vandeweghe kan er in De Morgen van zaterdag 14 december 2024 niet aan weerstaan. Hans weigert om Lefevere te aanzien als de grootste wielermanager ooit, alsof dat afmeetbaar is. Toch is Patrick, qua palmares, onmiskenbaar de méérvoudige Eddy Merckx van het wielermanagement.

Groot, dat wel moet Vandeweghe ootmoedig toegeven maar misschien niet zo groot als hij had kunnen zijn, inventariseert Hans. Lefevere’s team en zijn expertise verdienden volgens hem beter dan wat Patrick uit de commerciële vijver opviste. Jawadde dadde … Leg er zijn 23-jarig sportief palmares annex de vele tientallen decennialange gedroomde omkaderende tewerkstellingen maar eens bij. 

Toch gaat VDW op zijn toch wel gefrustreerd elan door: hij vraagt zich af waarom Lefevere’s team bestond bij de gratie van een mecenas, waarom de echte grote internationale sponsors nooit aan boord kwamen en waarom is hij nooit het UAE of het Team Sky van België geworden, dominant in de klassiekers én dominant in de wedstrijden die internationaal meer aanspreken, de grote rondes? Wat een onnozele vraagstelling! 

 

Wedervraag: waarom gaf Vandeweghe, intrinsiek één van de beste sportjournalisten, nooit een eigen sportmagazine uit in plaats van zich altijd veilig in te dekken bij solvabele opdrachtgevers? Waarom kreeg hij de buitenwacht bij Cycling Vlaanderen? Toch dramt hij, als was hij zelf de perfectie in persoon, door en vraagt zich gratuit af:

 

Waarom greep Lefevere naast twee van de grootste renners die tien jaar geleden al in zijn voortuin furore maakten? Met andere woorden, waarom rijden Wout van Aert en Mathieu van der Poel voor andere ploegen? 

Wat betreft het mislopen van Wout van Aert, die niet tien maar zeven jaar geleden als veelbelovende wegrenner onder contract lag bij het Veranda’s Willems - Crelan van Nick Nuyens. Lefevere had ook toen niet de gewoonte om een gewenste renner tot een contractbreuk aan te sporen. Jumbo-Visma deed dat wel en de zaaj is in beroep nog steeds niet definitief geregeld.

Aangaande het rateren van Mathieu van der Poel, die eind 2016 géén aanstalten maakte ook een volle wegrenner te worden en had, via zijn vader Adrie, persoonlijke belangennemers. Een match met Lefevere was dus niet aan de orde, zoals wel met Christop Roodhooft, met wie hij de van der Poels al langer connecties onderhielden. 

Hoe dat het in Vandeweghe niet is opgekomen dat Lefevere ook naast Tadej Pogačar greep om maar die te noemen. Vandeweghe weet nochtans ook dat je niet iedereen kunt hebben die je wil en al zeker niet met een gelimiteerd budget waarmee moeten keuzes gemaakt worden.

Vandeweghe zag dat anders en voegde er nog fijntjes aan toe:  

Bij Lefevere moet je je altijd afvragen of hij zijn team groot heeft gemaakt, dan wel net zo groot dat het voor hem nog bevattelijk bleef. 

Als dat al zo zou zijn, wat is daar fout aan? Moest hij zich als risicopatiënt (na pancreaskanker!) nog meer te buiten gaan?

Het weerhoudt VDW niet om tuk te zijn op zijn slotbedenking: 

Voor wie meer wil weten over zijn exit, hoe dat in zijn werk ging, of dat wel met de volle goesting was en wat dat schoof, hij blijft een West-Vlaamse boekhouder en dus zullen we het fijne daar nooit van weten. Dat nieuwe leven is hem overigens van harte gegund. Het is te hopen dat het hem bevalt. (alleszins dat laatste meent Hans nièt!)

Wedervraag: welke derden hebben er zaken mee hoe zijn exit exact verliep?