Van wat goed is, blijft men beter zoveel mogelijk af

 

2025 wordt het 80ste naoorlogse seizoen 

en het ultieme in die vorm, waarna ...  

 

One Cycling va foutre le bordel?!

 

Het naoorlogse wielrennen is in 2025 aan zijn 80ste jaargang toe, niet toevallig dat waarin de absolute grootmeester Eddy Merckx op zijn beurt aan zijn 80ste levensjaar begint. Kan het symbolischer?! 

De UCI-kalender zou er daarna totaal anders uitzien, ik vrees dat we er eerder in shock dan in trance van zullen raken. 

De inbreng van de Copenhagen Sprint (al) op 22 juni 2025 (slotdag van de Tour de Suisse en twee dagen na het einde van het Critérium du Dauphiné) is een vingerwijzing van dat soort surprises van de chefs, gestoeld op de platte inhaligheid van peperdure licenties, waarvan we er dus nog meer mogen vrezen.

 

Zelfs bij een verantwoorde restyling van de WorldTour vanaf 2026, vraag ik mij af hoe de UCI dat geregeld krijgt. 

Er zal behalve geschoven ook gecanceld worden, het kan haast niet anders! En koersen van datum veranderen zal bijna uitsluitend kunnen naar vroeger (februari) of naar later (oktober).

 

“Vanaf 2026 geen overlappende manches meer”, orakelde de minzame Peter Van den Abeele enkele jaren geleden namens de UCI in de podcast Cross van Play Sports. En dat werd nog enkele keren gratuit herhaald maar het slaat nergens op.

 

Thans worden een aantal topkoersen gelijktijdig gereden, al is de Volta a Catalunya geen stoorzender voor het triumviraat De Panne - Harelbeke - Wevelgem, waarin de klassementsrenners weinig of niets te zoeken hebben. Behalve overlappen zijn er ook manches die te kort op mekaar aansluiten zoals het triumviraat Amstel-Flèche-LBL ten opzichte van de Tour de Romandie, die vanaf 2026 devaluatie mag vrezen.

Paris-Nice en Tirreno-Adriatico nà in plaats van op mekaar lijkt mij een utopiewant in dat geval is er geen egale aanloop naar Milano-Sanremo, waarmee beide rittenkoersen onlosmakelijk verbonden zijn. 

Idem dito voor het Critérium du Dauphiné en de Tour de Suisse in juni. Dat ze op mekaar aansluiten, was nooit een probleem. In Zwitserland kunnen de renners, die de Giro reden en aan de Tour verzaken, de competitie hervatten maar dat doen ze lang niet allemaal.

En wat met de Renewi Tour en de Vuelta, die in mekaars vaarwater zitten en het trio Plouay-Québec-Montréal overlappen?

En dan is er nog het vermaledijde kampioenschap van de wereld in Kigali (Rwanda) op 28 september 2025, twee zondagen na het einde van de Vuelta en twee weekends vòòr de Giro di Lombardia. Qua opkomst zou het wel eens een herhaling kunnen worden van Duitama (Col.) dertig jaar geleden.

One Cycling (al hoor en lees je dat begrip almaar minder) heet het onding als het heruitgevonden warm water van het hoogste wielrennen vanaf 2026 wanneer de licenties van de huidige WorldTour - manches niet meer gelden. Die worden herbekeken en met sterk verhoogde tarieven opgelijst als een lucratief alibi om de Champions League van de koers te saneren maar op die manier zie ik dat nooit lukken. 

Er was de overweging om het aantal ritten in korte rittenkoersen naar zes (van de dinsdag tot en met de zondag) in te korten. Dat zou men beter doen met de grote ronden naar drie blokken van 5 in plaats van 7 dagen. Dat kon een respectabel aantal renners er toe bewegen om minstens twee of zelfs de drie grote ronden te rijden.

De bestaande WorldTour is niet de perfectie maar wel een goede basis voor bijsturing en innovatie. Een tabula rasa is in géén geval aan de orde. Men zou beter eens te rade gaan bij de architecten van het vermaledijde internationale voetbal, dat wonderwel in mekaar steekt. Dat zou wat geven.

En wat met de ProSeries die ook in 2025 in aantal toenemen: 37 ééndaagse (1.Pro) en 22 méérdaagse (2.Pro), waarbij op een overlapping meer of minder niet wordt gekeken?

Frappant hoe nieuwkomer Copenhagen Sprint ze één voor één sans gêne over de kop mocht springen terwijl een resem langer bestaande mooiere koersen daar veel meer voor in aanmerking kwamen. 

Er werd wel vaker geëxperimenteerd met dat soort nieuwkomers die een kort bestaan beschoren waren, de Prudential RideLondon-Surrey Classic (2017-2019) was de laatste in dat korte rijtje.

Frappant is het kennelijk definitief wegvallen van de Meisterschaft von Zürich (Kampioenschap van Zürich) die vanaf 1917 onafgebroken werd georganiseerd tot die na 2006 abrupt ophield te bestaan, nochtans in de schaduw van het UCI-bolwerk in Aigle. Het minste wat je had kunnen verwachten was dat de vroede vaderen dat zouden voortzetten maar dat doen ze al 20 jaar niet, misschien is het de volgende surprise van de chefs in hun revolutionaire kalender vanaf 2026.