donderdag 12 september 2019


In schril contrast met het Zuid-Amerikaanse

Met het Noord-Amerikaanse wielrennen 
gaat het almaar steiler bergaf

Vandaag (G.P. de Québec, te volgen op Eurosport vanaf 20 uur) en zondag (G.P. de Montréal) maakt het Canadees tweeluik voor de negende keer deel uit van de World Tour, net als eerder (voor de derde keer) de Tour de California.
Ik plaats Québec en Montréal op dezelfde hoogte als de Cadel Evans’ Race, de Omloop Het Nieuwsblad, Brugge - De Panne, Dwars door Vlaanderen - Waregem, de Eschborn-Frankfurt, de Clasica San Sebastian, de RideLondon-Surrey, de EuroEyes Cyclassics - Hamburg en de Bretagne Classic - Plouay en ken er voor mijn persoonlijke ranking 5035 25 20 15 12,5 10 7,5 5 2,5 punten aan toe.

Noord-Amerika is, in schril contrast met Zuid-Amerika, een zieltogend wielercontinent met als schaarse lichtpunten de 28-jarige Joseph Dombrowski (13dein de Giro), de 31-jarige Chad Haga (in Verona winnaar van de afsluitende tijdrit van de Giro) en de 31-jarige Tejay Van Garderen (die helaas vaker valt dan scoort). Ziedaar de enige Noord-Amerikanen die er nog een klein beetje toe doen. Canada valt terug op de 33-jarige Michael Woods (vijfde in Liège-Bastogne-Liège). Costa Rica komt helemaal niet meer in het stuk voor. Ik vraag mij af hoeveel Noord-Amerikanen het wielrennen via de media nog volgen.

Het was ooit anders. Lance Armstrong won (al of niet) vanaf 1999 de Tour zeven keer op een rij. Hij werd daarin voorgegaan door zijn landgenoot-bloedvijand Greg LeMond (Tourwinnaar in 1986, 1989 en 1990; wereldkampioen in 1983 en 1989). Verder waren er vooral ook Tyler Hamilton (winnaar Liège-Bastogne-Liège 2003),  Andy Hampsten (winnaar van de Giro 1988), George Hincapie (winnaar van Gent-Wevelgem 2001), Chris Horner (op zijn … 42stewinnaar van de Vuelta 2013), Bobby Julich (winnaar van Paris-Nice 2005),  Levi Leipheimer (eindpodiumvan de Tour 2007 en van de Vuelta 2008),… Canada pakte uit met Steve Bauer (een klassieke coureur die vierde werd in de Tour 1988, een maand voor hij Claude Criquielion in het decor kwakte op het WK in Ronse) en Ryder Hesjedal (winnaar van de Giro 2012); Mexico pronkte met Raul Alcala (op de tweede rij in de zwaarste klassiekers en de grote ronden). Zelfs Costa Rica had een inbreng met Andrey Amador de modelhelper met een dagzege en de vierde eindplaats in de Giro 2015).
Van één en ander blijft nu nog maar heel weinig over en in de verste verte zit er geen opvolging aan te komen.

2 opmerkingen:

  1. mooie verslag en heel informatieve, groetjes uit Noord Ierland en de www.belgianproject.cc

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bernard, je bedoelt natuurlijk dat het steil bergaf gaat met het Noord-Amerikaanse wielrennen? Er staat Zuid-Amerikaanse in jouw titel...

    BeantwoordenVerwijderen