Ronde van Vlaanderen

maak hem niet nòg bigger dan hij al is   

 

De kennismaking dateert van de late jaren vijftig toen ik vanuit mijn toenmalige woonplaats Oudenburg met mijn papa meemocht naar de doortocht in Westkerke. Bij één van die gelegenheden reed er één coureur vele minuten alleen voorop: Gustave Van Vaerenbergh. Op mijn leeftijd kon ik niet geloven dat ze hem nog zouden bijhalen en toch gebeurde het, ik vernam in de vooravond via de radio dat (sorry Gilbert Vandromme) Rik Van Looy gewonnen had, het moet dus in 1959 geweest zijn. Ik vertelde het de inmiddels 87-jarige Schepdalenaar in 2014 na de begrafenis van René Mertens. Hij trok grote ogen dat ik dàt nog wist. Hoe ouder de herinnering, hoe beklijvender want stammend uit een tijdvak dat er weinig waren.

Toch werd ik nièt overweldigd door de Ronde van Vlaanderen want bij ons thuis lazen wij “Het Volk” die met ‘Vlaanderens (zelfverklaarde) mooiste’ gematigder omsprong dan de patronerende “Sportwereld”, wiens lezers met dedain neerkeken op die van andere kranten, zoals "de koers is van ons" nog altijd pleegt te doen.

Uiteraard is de Ronde van Vlaanderen een mooie en belangrijke koers maar niet meer dan de vier andere monumenten. De Ronde heeft ook zijn mindere dagen gekend, zeker men in 1991 toen Jacky Durand zoveel voorsprong liet nemen dat hij niet meer kon bijgehaald worden. Ook de opportunistische winnaars waren niet uit de lucht met onder anderen Cees Bal (1974), Johan Lammerts (1984) en vorig jaar Alberto Bettiol. Opportunisme is inderdaad een goed recht dat evenwel niet door iedereen hoeft geapprecieerd te worden.

Mads Pedersen is ook van die soort. Hij had op weg naar Wevelgem nog geen poot uitgestoken tot hij tegen een supersonische snelheid naar het leidende kwartet ijlde en won. Het werd hem niet aangerekend. Ik denk dat Mads vanaf het zesde koersuur veel van zijn actieradius verliest, Harrogate was de uitzondering die deze regel ontkende.

Ik ben ook benieuwd hoe wereldkampioen Julian Alaphilippe de … Berendries verteert. Vanwaar die rare vraag? Omdat Laurent Jalabert er in 1997 pijnlijk zichzelf tegenkwam en 80ste eindigde. 

Ik zou overigens niet durven uitsluiten dat er een onverwachte naam als winnaar opdoemt, zeker indien het zo quasi windstil blijft als het nu is.

Laat de 104de editie vooral niet gebukt gaan onder de opgefokte rivaliteit tussen Wout Van Aert en Mathieu van der Poel. Veertien dagen na het WK speelde het Belgisch chauvinisme richting Wevelgem weer hoog op. Na Primoz Roglic had Mathieu van der Poel de rode loper zogezegd moeten uitrollen voor Wout Van Aert, ontegensprekelijk de beste in beide koersen. Waarom zouden ze? Wielrennen is evenwel geen exacte sport die ook door de tweede beste, de derde beste of zelfs de volgende beste mag gewonnen worden. 

 

Ronde van Vlaanderen of niet: ik zal met evenveel interesse zappen naar Eurosport voor de Giro met een cruciale rit naar Piancavallo, waarop Joao Almeida zijn dozijn aan roze leiderstruien kan ronden. Na de tweede rustdag van morgen is er vanaf dinsdag the final countdown, die zowaar samenvalt met het begin van de Vuelta.

Last but not least is er op woensdag ook nog Brugge-De Panne, eveneens een intressante manche van de World Tour.