Bizar maar hoegenaamd géén grand cru
werden ook de ritten ge-de-va-lu-eerd
Peter Sagan: 'winnaar' op punten dankzij één dagzege en vier top vijf plaatsen. De tussenspurten, waarin hem niets in de weg werd gelegd, en verkéérdelijk bestraft machtsmisbruik deden de rest.
Geoffrey Bouchard moest harder werken voor de blauwe trui van de bergprijs maar met twee en halfuur meer dan Egan Bernal kun je hem bezwaarlijk associëren met hoogtemeters. Net als in de Vuelta 2019 nam hij frequent de vlucht vooruit en kon hij naar hartenlust punten sprokkelen.
De nevenklassementen kunnen enkel gered worden indien men van de puntenstand de plaatsenstand maakte. Indien voor la maglia rosa elke seconde telt, waarom kan élke plaats dan niet tellen voor de paarse trui?
Indien men, met behulp van de aangewende transponders, elke beklimming chronometreerde en de tijden optelde, zou men geen winnaar van de bergprijs maar een heuse bergkoning kunnen huldigen.
Dries De Bondt was nog de meest verdienstelijke winnaar van een nevenklassement, dat van de tussenspurten (waarde 8000 euro). Daarvoor ging hij vrijwel dagelijks vol aan de bak. Daar zal de 4000 euro van de superstrijdlust iet bijkomen tenzij Egan Bernal niet bij de eerste vijf eindigt in de afsluitende tijdrit. Dries zal die tweede prijs niet nodig hebben om zielsgelukkig uit zijn eerste grote ronde te stappen. Als coureur zal hij doorgegroeid zijn en dat belooft voor de komende maanden en jaren.
Het verloop en de ontknoping van de ritten dan: tien échappées bidon draaiden op een welslagen uit met overwegend one hit wonders als winnaars, van wie de meesten naderhand opgaven.
Vooral de Ineos Grenadiers waren verantwoordelijk voor die verkaveling: de ritten die er niet toededen, waren hun quantité négligeable.
En in de cruciale ritten door de Italiaanse Alpen werd Simon Yates en Damiano Caruso, zijn accessieten op het eindpodium, weinig in de weg gelegd door Egan Bernal, zelfs al wankelde die even.
‘Heersen én verdelen’: het is van àlle tijden, zelfs Eddy Merckx en de andere metronomen pasten het zelfs in hun beste jaren toe, alhoewel ze over de strafste helpers beschikten. Het is een verdienste om dat te verwerven en te consolideren.
De 104de Giro werd ook uitgehold door al te veel (uit)vallende coryfeeën, in alfabetische orde zijn dat: Emanuel Buchmann, Giulio Ciccone, Remco Evenepoel, Jai Hindley (… zadelpijn), Ruben Guerreiro, Mikel Landa, Gino Mäder, Fausto Masnada, Matej Mohoric, Domenico Pozzovivo, Pavel Sivakov, Marc Soler, …
Zelfs acrobaat Vincenzo Nibali viel diverse keren maar ledigde de bittere kelk tot op de bodem voor nog net een top twintig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten