Joe DOMBROWSKI en Alessio DE MARCHI bezorgen REMCO 

een ideaal scenario

 

Joseph Lloyd “Joe’ Dombrowski heeft daags voor zijn 30ste verjaardag eindleijk de overwinning behaald die al (veel) langer van hem verwacht werd omdat hij in 2011 een dagzege behaalde in de Giro della Valle d’Aosta & Mont Blanc en het jaar daarop twee dagzeges en de eindoverwinning in de Giro d’Italia u23 vòòr Fabio Aru nog wel die drie jaar later eerst tweede werd in de Giro en de Vuelta won.

Jope Dombrowski moest het met véél minder stellen: dagzeges en de eindzege in Tour of Utah 2015. In de Giro klom hij niet hoger dan de twaalfde plaats in 2019.

Op 11 mei heeft de Amerikaan toch meer dan iets goedgemaakt. Hij leek in Sestola ook op weg naar la maglia rosa bij te nemen maar die moest hij tenslotte aan de 34-jarige Alessio De Marchi laten. Die mag als modelhelper op een overgeslaagde loopbaan terugblikken met een dagzege in het Critérium du Dauphiné in 2013, bovenal drie dagzeges in de Vuelta en winst in de Giro dell’Emilia 2018.

 

In de eerste rit die er in deze 104de Giro echt toe deed, voltrok zich voor de meest ambitieuze klassementsrenners een ideaal scenario met een groep van 25 die vele minuten wegreed. Het stond meteen vast dat de overlevers zouden strijden voor de dagzege en de tijdelijke maglia rosa. Het begon met exposure van het euforische Intermarché-Wanty-Gobert. 

Rein Taaramäe leek, met Christopher Juul-Jensen in steun, aan iets moois bezig maar hij is nog slechts de schim van weleer die in elk van de drie ronden een dagzege behaalde. Dombrowski en De Marchi hadden beter gedoseerd maar hielden op hun beurt maar om en bij de honderd seconden over op de favorieten, bij wie Aleksandr Vlasov en Egan Bernal de beste indruk nalieten terwijl een apathische Joao Almeida overboord ging. Remco Evenepoel plooide heel even maar brak niet.

Hopelijk blijft er overmorgen in de korte bergrit naar San Giacomo / Ascoli Piceno minstens één van de zes niet-favorieten, die de tussenstand aanvoeren, overeind zodat onder meer Remco Evenepoel zich nog wat langer kan koesteren in de luwte die hem in de aanvangsfase te beurt valt. Dit is oneindig beter dan nu al in het veel energievretende roze rond te huppelen. Dat hij daar eventueel maar mee wacht ot de moordende slotweek, zoals Johan De Muynck hem aanraadt.