Zal (nog) niet in de Tour 

maar misschien in de Vuelta blijken

 

Dèze Egan BERNAL was kansloos geweest tegen de twee Slovenen

 

 

Met zijn 24ste plaats op bijna twee minuten van zijn bovendien pech kennende kompaan én locomotief Filippo Ganna heeft Egan Bernal zijn triomf in de Giro niet al teveel eer aangedaan. 

In de korte openingstijdrit rond Torino verging het hem nog slechter: 40ste met +39” dan diezelfde grootmeester. De biljartvlakke trajecten waren zijn dada niet maar in zijn in 2019 gewonnen Tour werd hij ook pas 22ste in de halvelingse klimtijdrit van Pau met 1’36” meer dan Julian Alaphilippe. 

Ook dit jaar in de tijdrit van Bessèges (35ste) en van Tirreno-Adriatico (53ste), waarin hij nochtans een goed klassement te verdedigen had, zakte hij diep door de mand.

Egan Bernal en het tijdrijden, het is geen gelukkige mix en dat zal het ook nooit worden, wat hem parten kan spelen en dat zeker ten opzichte van dé twee Slovenen, de nog anderhalf jaar jongere Tadej Pogacar en de acht jaar oudere late roeping Primoz Roglic.

Goed dat Bernal in de 104de Giro kon terugvallen op een ijzersterke squadra die de koers platlegde, wat ertoe leidde dat tien (!) échappées bidon op een welslagen uitdraaiden met vreemde winnaars voor gevolg. 

Jonathan Castroviejo, Filippo Ganna, Daniel Felipe Martinez, Gianni Moscon, … waren onvolprezen en behoedden het zegepad van hun ook in het hooggebergte af en toe sputterende kopman. Significant was ook dat Simon Yates en Damiano Caruso weinig in de weg werden gelegd voor hun dagzege in de Italiaanse Alpen. 

Egan Bernal heeft het zeker niet gestolen, hij maakte het verschil op Campo Felice en op Cortina d’Ampezzo. Het is geen kwestie van (te) streng zijn voor de amper 24-jarige Colombiaan, het is gewoon het afwegen van zijn intrinsiek vermogen, dat gelimiteerd lijkt en hem niet meteen zal onderbrengen tussen de allergrootste klassementsrenners.

Er werd even gewag van gemaakt dat Egan Bernal ook zou opdraven in de Tour. Deze mediatieke kwakkel is alvast niet het plan van de Ineos Grenadiers, die voor le grand boucle andere ijzers in het vuur zullen leggen: good old Geraint Thomas, gelardeerd door onder anderen Richard Carapaz, Rohan Dennis, Tao Geoghegan Hart, Richie Porte, … maar niet door Bernal. Dave Brailsford zal zijn kostbare Havana niet aan beide kanten tegelijk opbranden toch?!

 

Ook de anderen in de top tien van de Giro 2021 hebben een beperkte toekomst. Simon Yates zou twee jaar na de Vuelta 2018 in oktober 2020 allicht de Giro hebben gewonnen indien hij niet door een positieve coronatest werd gebarreerd. Simon is, met zijn rustige soms roestige vastheid, de enige voor wie ook in de Tour (waarin hij in 2017 zevende werd) een prominente rol zou weggelegd zijn maar het zal zijn tweelingbroer Adam zijn die er dit jaar de honneurs waarneemt, hij werd er al vierde in 2016 en negende in 2020. 

Adam Yates wordt een van de eyecatchers in de Tour, waaraan behalve dé Slovenen ook Julian Alaphilippe, Tiesj Benoot, Richard Carapaz, Jakob Fuglsang, David Gaudu, Sergio Higuita, Mark Hirschi, Mikel Landa, Guillaume Martin, Enric Mas, Ben O’Connor, Nairo Quintana, Maximilian Schachmann, Rigoberto Uran, Alejandro Valverde, Wout Van Aert, Mathieu van der Poel (wars van een klassement), … deelnemen.

Daar kon de setting van de Giro hoegenaamd nièt tegenop, zelfs al werd die geteisterd door het letterlijk uitvallen van Emanuel Buchmann, Giulio Ciccone, Remco Evenepoel, Jai Hindley (… zadelpijn), Ruben Guerreiro, Mikel Landa, Gino Mäder, Fausto Masnada, Matej Mohoric, Domenico Pozzovivo, Pavel Sivakov, Marc Soler, …