Mekaar beter maken moet de boventoon voeren

 

JINZE en YASU: de beste worden 

is duurzamer dan het reeds te zijn

 

Jinze Joris (Blaasveld) en Yasu Vervoort (Maaseik) zijn twee prille talenten met West-Vlaamse wortels, in Knokke respectievelijk Tielt. Ze kwamen zowaar met slechts een dag verschil ter wereld. Beiden hebben als neo-nieuwelingen een fameus traject afgelegd.

 

Jinze JORIS: het kan aan mij liggen maar ik zie op dit beeld een treffende gelijkenis met Remco Evenepoel.

Jinze Joris werd in het BK tijdrijden te Waregem winnaar bij de eerstejaars en (na Thibaut Van Damme) tweede in het algemeen. Hij baarde ook opzien als klassementsrenner in buitenlandse meerdaagsen: 3de in de Vuelta al Bayo Aragon (Sp.) en 6de in de Radjugendtour (Oost.). 

Jinze won onder meer ook nog aan ruim 43 km./u. de tijdrit van Borlo. Ook op de Waalse hoogtemeters was hij goed aan zet (2de in Vezin, 7de in Herbeumont, 3de in Wellin) een vaste klant op de podia van de kampioenschappen: in de beide PK’s, op het BK tijdrijden, het VK en het BK op de weg. In mijn ranking die alle koersen verhoudingsgewijs meetelt landt hij met één en ander op een eclatante vijfde plaats en is daarmee ook de eerste van het bouwjaar 2008.

Yasu VERVOORT op het BK tijdrijden in Waregem, waar hij een very close game extreem nipt verloor van zijn frère-ennemi Jinze Joris.

Yasu Vervoort doet het kwantitatief iets minder maar was op zijn beurt uitmuntend. Hij won in maart drie van zijn vijf koersen en werd in La Halluinberg Classic (Fr.) enkel door Mauro Keppens voorafgereden. In het BK tijdrijden werd hij derde in het algemeen met slechts 35 duizendsten meer dan Jinze die kampioen bij de eerstejaars werd. Yasu werd drie weken later, na een leerzame passage in de Course de la Paix, winnaar van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde, waar hij wegreed uit de groep met de andere favorieten, aangevoerd door Thibaut Van Damme. 

Yasu vatte september aan met een tweede plaats (na Thibaut) in de Memorial Igor Decraene en sloot de fruitmaand af met een knappe overwinning op de Mont de l’Enclus in Orroir, waar hij zelfs afstand kon nemen van Leander De Gendt.

 

Ha die Jinze en die Yasu, wie is de beste van de twee? Die vraag mag eigenlijk niet gesteld worden want het antwoord erop is niet relevant, doet er ook niet toe. Veel belangrijker en duurzamer is dat ze onverkort fun beléven en mekaar onderling beter maken en als compagnons de route aan een hopelijk langdurig traject begonnen zijn.

 

Hoe pijnlijk fout was het in Waregem dat niet Jinze en Yasu maar wel hun respectieve entourage met mekaar verregaand in de clinch gingen. Laat dat in géén geval een voorafname op 2024 zijn wanneer Jinze en Yasu ongetwijfeld weer een hoofdrol zal weggelegd zijn, samen met onder anderen Matthias Bogaert, Kyano Cottignies, Giel De Nul, Sune De Valck, Mauro Keppens, Augustin Maeck, René Messely, Siebe Oliviers, Emil Siegers, Dylan Van den Berghe, Thomas Verdonck, ….. 

In die optiek is het goed dat Yasu gemuteerd is naar Isorex zodat hij, in positieve zin, Jinze minder zal moeten ontzien en vice versa. 

Dat is om twee redenen: een concentratie van talent is nefast voor het niveau van de competitie en voor beide tieners die het, in schril contrast met hun entourage, best met mekaar kunnen vinden. 

Jinze en Yasu zullen vanuit een aparte uitvalsbasis meer onderlinge rust en sereniteit kennen. Het komt er niet op aan mekaar de loef af te steken met pyrrusoverwinningen. Ze moeten mekaar, samen met de anderen, onderling beter maken niet als frères ennemis maar als compagnons op een lange boeiende route.