In het BK veldrijden van het bouwjaar 2011

 

LOÏC zoon van Maarten WYNANTS

de jongste haalde het van de tweede jongste 

Om met ruim overschot te slagen als contractrenner moet je geen enkele individuele overwinning op de uci-kalender behaald hebben, Maarten Wynants (Helchteren) bewees dat zoiets kan. Het moet er voor de volledigheid wel bij dat hij op 20 juli 2006 in de trui van Chocolade Jacques - Topsport Vlaanderen wel de pittige kermiskoers van Ninove won.

Maarten met de nationale selectie in Brussel-Ingooigem 2011.

Ook als u23 was Maarten een zeldzame winnaar die in Momignies toch het BK 2004 won met de côte de Haine als natuurlijke bondgenoot. In die sector was hij een late roeping die na een zware teleurstelling in het mountainbiken abrupt overschakelde naar de weg.

Frequent winnen was dus voor Maarten geen vereiste om met open armen in de beroepscategorie te worden onthaald en in 2007 op zijn 25ste naar Quick.Step te promoveren en vier jaar later te muteren naar Rabobank, dat zijn licentie eerst doorspeelde naar schimmige voortzetters onder de noemer Blanco en Belkin die de geloofwaardigheid aantastten maar Jumbo bracht die, vanaf 2015 met LottoNL en bovenal vanaf 2019 met Visma, in de meest overtreffende trap terug. 

Dat het een ‘huis van groot vertrouwen’ spreekt uit het feit dat Maarten er zich, in dienst van kansrijkere maats, tien seizoenen vol koersplezier handhaafde om er na zijn geplande abdicatie in de vroege lente van 2021 als ploegleider een vervolg aan te breien.

Loïc tijdens het BK tijdrijden in Denderleeuw, waar hij als pluimgewicht weinig kon forceren.

Op het front zijn we intussen een generatie verder met zoonlief Loïc die zich bij de aspiranten van het bouwjaar 2011 meteen tot een uitblinker verhief. Niet evident want hij is allicht de kleinste, de jongste (nòg 12 dagen jonger dan Zico Verstraete) en dus de dapperste. Hij begon er in de kampioenschappen veldrijden van november 2022 aan als 10-jarige (op luttele weken van zijn elfde verjaardag), wat hem niet belette om in het VK van Maldegem tweede en in het BK van Flemalle zevende te worden. 

Een half jaar later vatte hij wegkoersen aan, waarin de podiumplaatsen mekaar almaar sneller opvolgden en zelfs de eerste overwinning op het reliëf van Ougrée-Haut slechts uitbleef tot de eerste dag van de zomervakantie. Zes weken later kon hij op de snelle omloop van het BK in Denderleeuw weinig forceren, hij parkeerde er nog net in de top twintig. Rustpauzes werden niet overgeslagen zodat hij fris en monter naar het veld kon overschakelen en zie waartoe dat leidde: geen Vlaamse (in het verzopen Michelbeke dook Loïc nog als eerste in het veld waarin zoveel moest gelopen worden dat hij nog uit de top vijf viel) maar wel de Belgische titel in Maldegem, waar hij het vorig jaar in het VK nog had moeten afleggen tegen Zico Verstraete. Dit keer had Loïc de presprint wel gewonnen zodat hij als eerste uit de zandbak opdoemde en niet meer verontrust werd. Op het podium was het aandoenlijk om te zien hoe de afgetreden en de nieuwe kampioen het mekaar gunden. Houden zo en mekaar op een ondergrond van fun de komende jaren stelselmatig beter te maken.

Loïc is nog altijd een knaapje zoals zijn papa dertig jaar geleden. Maarten zette zijn groeisprint in op zijn zeventiende en ontwikkelde tot één van de meest consistente contractrenners van de 21ste eeuw. Loïc wil maar al te graag de vaderlijke sporen drukken en het eventuele verschil maken met enkele overwinningen. Op de bijdehandse Velodroom Heusden-Zolder zal Loïc tot nader enkel in de trainingsmodus zijn opwachting maken.