Een topkoers (ver)koop je nièt, jamais!
Karl (Vannieuwkerke) toch, in je altijd leuke en bevattelijke column zo insinueren dat Pozzato Boonen de Ronde van Vlaanderen cadeau deed. Je bedoelt het niet zo maar het zal door velen zo begrepen zijn.
Zijn citaat omtrent de ontknoping van de Ronde van Vlaanderen 2012 over Pozzato:
Geklopt in een spurt met Boonen, maar nauwelijks ontgoocheld. Dat verbaasde me wel. Verstrengeld in een omhelzing met je eigen killer na de streep, lachend op het podium en aaibare spraakwaterval in de studio twintig minuten later. Vreemd. Ik heb er hun stuur letterlijk in twee stukken zien bijten toen ze verloren. Anderen verschrompelden tegen een dranghekken. Pozzato verzoende zich zondag iets te gemakkelijk met de nederlaag. De waarde van winst in de Ronde van Vlaanderen drong pas later door. Naar eigen zeggen heeft hij er een paar dagen mee gezeten.
Als dat al zo zou zijn dan gebeurde het enkel omdat Pozzato (die Boonen overgretig tot bij de ontsnapte Alessandro Ballan bracht) zelf niet kon winnen en in dat geval is hij liever de lachende dan de huilende tweede door de bondgenoot te worden van zijn overwinnaar, die daar graag iets of meer veel tegenover stelt. Het recht, de faciliteiten van de sterkste. Een “één tegen allen” winnen kan immers niet, wel een “één tegen één” maar dat is een ... tijdrit.
Een topkoers (ver)koop je dus niet. Welk prijskaartje zou eraan vastkleven? Tweehonderdduizend euro, driehonderd, vierhonderd,... en toch nog spijt krijgen dat je het deed tenzij het “een vergiftigd geschenk” zou geweest zijn zoals bijvoorbeeld Alain Van den Bossche overkwam in het kampioenschap van België van 1993 in Halanzy.
Een topkoers geef je nooit weg, zelfs niet aan een ploegmaat. Toch deed het Boonen in Milano-Sanremo 2006 met ... Pozzato. Omdat hij, als de niet-snelste, zelf niet kon winnen van Oscar Freire, Alessandro Petacchi,... die zo op een verkeerd been werden gezet.
En Karl volhardt op het einde van zijn betoog:
Daarom denk ik dat hij (Pozzato) vandaag de 110e editie van Parijs-Roubaix wint. Als hij dat wil uiteraard.
Niet willen? Niet kùnnen! Alsof Pozzato Boonens butler was. Tom zal het niet graag hebben gelezen van Karl. De feiten kegelden zijn stellingname omver. Nadat Ballan en Pozzato het even probeerden, nam Boonen het heft al op de kasseien van Orchies (op 55 kilometer van Roubaix) over om het niet meer uit handen te geven. Beide Italianen bleven verweesd achter, ze konden niet beter, evenmin als Tom Boonen in 2010 beter kon toen Fabian Cancellara zijn turbo aanzette. Indien Pozzato wel was kunnen volgen om Boonen aansluitend op de piste in Roubaix te kloppen dan zou Tom het hem best gegund maar nooit gegeven hebben. Een topkoers (ver)koop je nièt, jamais!