Extreem hoge nood aan een Topcompetitie 

voor individuele beloften

In de eerste manche van de Beker van België, de G.P. van Roeselare, heeft EFC-Quick.Step, het enige valabel team met beloften, de wedstrijd gemonopoliseerd. De veelbelovende 18-jarige Fransman Florian Senechal won met honderd seconden voorsprong op zijn clubmaat Dieter Bouvry. Van dergelijke Pyrrusoverwinningen worden deze ambitieuze jongens niet beter als coureur en daarmee zullen ze al evenmin scoren bij de watchers van de beroepscategorie.

In de Topcompetitie is het toelaten van eliten met en zonder contract zoveel als een bedrijf, waarin jonge afgestudeerden worden overgeleverd aan intimiderende meestergasten die niet vaardiger maar  ervaringsdeskundiger zijn. Deze invloeden zijn bepalend voor het verloop en de uitkomst van deze koersen, waartoe omwille van het 1.2 - label (dat meer kost dan het opbrengt) ook Pro Continentale ploegen worden toegelaten. Ik kan mij bezwaarlijk voorstellen dat:

• de Vlaamse Pijl van Harelbeke gelukkig is met Frédéric Amorison (voor de tweede keer op rij) als winnaar en met Steven Caethoven als tweede;

• Kattekoers - Deinze-Ieper met semi-prof Roy Jans als primus en de Nieuw-Zeelander Steele Von Hoff als tweede.

Ook Zellik-Galmaarden ontsnapte ternauwernood aan een podiuminvasie van contract(?)renners die géén wissel op de toekomst zijn: Mark McNally en Gediminas Bagdonas (weliswaar aan een voortreffelijke campagne bezig).  

Misschien moeten de organisatoren van de verstarrende Topcompetitie rond de tafel zitten om hun mooie wedstrijd vanaf 2013 het nieuw elan te geven dat het verdient. In dit verhaal kan ook de Ronde van Vlaanderen, de jongste jaren tellende voor Nations Cup en daardoor voor amper zes Belgen toegankelijk, betrokken worden. Eigenlijk is Liège-Bastogne-Liège de enige wedstrijd die de beste beloften flatteert maar ook deze koers is een interclub, waaraan de betere teams met slechts een gedeelte van hun beste effectieven kunnen deelnemen terwijl de mindere clubs moeten harken om een valabel zestal bijeen te krijgen maar daar meestal niet in slagen.

Een Topcompetitie voor individuele beloften zoals die reeds bestaat bij de nieuwelingen, is de enige oplossing om de beloften een binnenlands platform te verlenen waarop ze zich ongebreideld kunnen bewijzen. Men kan deze wedstrijden ook openstellen voor buitenlandse beloften. Minstens één lange tijdrit (twintig à dertig kilometer) zou onderdeel moeten zijn van deze in het leven te roepen competitie, die een leidraad zou zijn voor de watchers van de beroepscategorie.

Zou iemand durven ontkennen dat La Flèche Ardennaise, in een ver verleden de koninginneklassieker van de liefhebbers, zijn ware ziel verloren heeft door allerhande verkeerde ingrepen? 

Ook de andere koersen beseffen dat ze binnen de huidige zelfverklaarde Topcompetitie - formule niet goed bezig zijn want jaarlijks valt er gemiddeld één weg die, meestal kortstondig, vervangen wordt door een andere. De G.P. Claude Criquielion in Deux Acren is dit jaar nieuwkomer in de plaats van de G.P. Raymond Impanis & Peter Van Petegem die om onduidelijke redenen degradeert naar de Beker van België of zelfs niet zoals de éénmalige Dwars door de Antwerpse Kempen in 2010 van en naar Brasschaat.

Het is aan de Wielerbond om één en ander te bekijken zoals ik het deed. Ik wil niet dat de 19-, 20-, 21- en 22-jarigen als hoogste opleidingscategorie nog langer tussen de plooien vallen.