Bradley Wiggins op schema voor de Tour
Bradley Wiggins had 45 jaar na Tom Simpson al voor een tweede Britse overwinning in Paris-Nice gezorgd. Ook Simpson was (te) tuk op de Tour maar zijn aandrang, op het letterlijk ongezond waanzinnige af, draaide uit op een drama want op de 13de juli van datzelfde 1967 in bedenkelijke omstandigheden het leven liet op de Mont-Ventoux. 
Wiggins had negen maanden vòòr La Course au Soleil al het Critérium du Dauphiné gewonnen, de  andere korte Franse rittenkoers van één week die telt voor de World Tour.
Zijn initiële doel is evenwel de Tour, waarin hij in 2009 hoopgevend vierde werd maar waarin hij de twee volgende edities diep wegzakte: 24ste in 2010, opgave in 2011 toen hij op de zevende dag bij een zware valpartij een sleutelbeen brak. Hij zocht soelaas in de Vuelta en leek het daar nog te vinden tot de vermaledijde Juan Jose Cobo zijn droom aan diggelen sloeg op L’Angliru. Toch liet Wiggins zijn nog onbekende maar in die dagen betere ploegmaat Chris Froome, die had kunnen winnen, langer bij hem blijven dan nodig en zo sleurde hij zijn vijf jaar jongere landgenoot onnodig mee in de nederlaag. Correct is anders. Toch bleef de vergevingsgezinde Froome, die er i 2012 nog niets van bakte, bij Team  Sky.
Wiggins boekte aansluitend op de Vuelta een kleine triomf op het WK tijdrijden te Kopenhagen, waar hij - op verre afstand van Tony Martin - op de valreep de tweede plaats afsnoepte van de slippende Fabian Cancellara.
Bradley Wiggins, die overmorgen tweeëndertig jaar wordt, wil zijn grote droom nog lang niet opgeven en met Team Sky 2012 acht hij zich beter omringd dan ooit. Tussen droom en daad gaapt evenwel een wijde kloof. Capituleren hoeft toch (nog) niet aan de orde te zijn. Hij herpakte zich helemaal na zijn desastreus verlopen Tour 2011. Na zijn gewonnen Paris-Nice. wilde hij zijn finetuning voorzetten in de Volta a Catalunya, maar hij gaf er op tijdens de derde dag en bleef ruim een maand uit competitie.
In de proloog van de Tour de Romandie stelde hij (elfde op 9" van zijn teamgenoot Geraint Thomas) teleur maar 's anderendaags zette hij orde op zaken door in een spurt van enkele hectometer een uitgedund peloton achter zich te laten. Hij werd meteen de nieuwe leider.
Hij tapte daarmee ongebreideld zelfvertrouwen voor de Tour, waarin de aanspraakmakers almaar schaarser (b)lijken te worden. Alberto Contador is er sowieso niet bij en de beide Schlecks komen geen poot vooruit. Met Vincenzo Nibali, die ik al de Giro hadden toegewenst waar hij evenwel schrapt, meldt zich evenwel een nieuwe challenger. Indien het voor hem goed uitpakt, zal hij verschil moeten maken in het hooggebergte want in het tijdrijden, dat in de Tour van dit jaar meer nog dan anders cruciaal zal staan, is hij - net als Jurgen Van den Broeck overigens - minuten minder goed dan de Brit.
Is Bradley Wiggins evenwel een credibele kandidaat voor de Tour? Heeft hij niet teveel Chris Boardman - gehalte. De probeerde het meermaals maar wanneer hij er klaar voor leek, kwam hij zwaar ten val zoals Wiggins overigens ook deed in 2011? Iemand zal uiteindelijk de 99ste Tour de France winnen en omwille van de nivellering in de weinige favorieten is zelfs Wiggins niet bij voorbaat kansloos. Het winnen van Romandië kan hem verder boosten. Behalve de Tour heeft hij nog andere betrachtingen: dubbel goud in de achtervolging op de Olympische Spelen in "zijn" Londen en op dat elan doorgaan om op woensdag 19 september in Valkenburg ook wereldkampioen tijdrijden te worden. Dat zou dan betekenen dat hij ook én Fabian Cancellara én Tony Martin opzij zet. Zoals hoogmoed vòòr de val, zo komt gulzigheid vòòr de indigestie.