Ardennenkoers in Harzé-Aywaille
komt minstens twee weken te vroeg
In het zonovergoten Harzé-Aywaille was het gisteren overheerlijk toeven om er een respectabel gedeelte van 's lands beste koersende tieners aan de slag te zien op een ongewoon zwaar parcours. De meesten arriveerden er nog met een grote mond maar vertrokken er enkele uren later met een klein hartje, sommigen zelfs met de staart in het gat. Na de koers zag je overal afgevallen maskers liggen.
Toch moeten de meesten deze ontwikkeling relativeren, zelfs zij die mochten pronken met een knappe uitslag. Want Harzé-Aywaille sluit minstens twee weken te kort aan op de schoolexamens. Dat moet de kalendermaker dringend herbekijken. 18 juli ware dit jaar een mogelijkheid geweest, zelfs al zat die datum geprangd tussen de ploegentijdrit in Borlo (15 juli) en de new Omloop Het Nieuwsblad in Boechoute (22 juli).
De manier waarop Kevin Deltombe met zijn weggezakt vormpeil omsprong, was stichtend. De student latijn-wetenschappen wist bij voorbaat dat een spraakmakend resultaat niet aan de orde kon en zou zijn. Waarom er dan niet het beste van maken en zichzelf eens lekker in de pleuris rijden? Against all odds trok hij al tijdens de lus van 58 km. met Brent Trappeniers in de tegenaanval op de beurtelings uitgebroken Merlijn Decoster (en niet Tom Bosmans zoals ik eerst dacht), Piotr Havik (Ned.), Daan Hoeyberghs, Quentin Jauregui (Fr.), Dylan Kowalski (Fr.) en Mathieu van der Poel (Ned.). Vijf van die zes zouden naderhand, in een andere orde, de beste plaatsen in de uitslag bezetten. Niet Merlijn Decoster, die op dertig kilometer van de finish door krampen overmand werd en de rol moest lossen om naar rang 62 terug te zakken. Toch mag Merlijn, de hogere student voor wie deze loodzware opdracht veertien dagen te vroeg kwam, deze prestatie in de armen sluiten alsof hij zesde werd. Die plaats ging naar zijn clubmaat, de verbazende Tom Bosmans, die al langer een opmerkelijke progressie etaleerde, rukte in de ultieme lokale ronde op om Merlijns stek in te nemen. Deltombe daarentegen werd pas 28ste en reed als een stervende zwaan door de finish 3'24" na de weergaloze eerstejaars Mathieu van der Poel, zoon van Adrie en kleinzoon van Raymond Poulidor. Kevin moet zich vandaag, in riskante weersomstandigheden, niet aan een doorgedreven training onderwerpen. Een beetje losrijden zal ruim volstaan.
Mathias Van Gompel en Nathan Van Hooydonck, beiden nog steeds zestien jaar, handhaafden zich bij de sterk uitgedunde eerste achtervolgers waarin vooral tweedejaars, spurtten voor de zevende plaats. Nathan wil in 2013 opnieuw duelleren met Mathieu van der Poel voor de zege, zoals hij al in 2010 deed als tweedejaarsnieuweling maar waarbij het toen met duidelijk verschil (+2'07") moest afleggen.

De wedstrijd bij de nieuwelingen had veel minder om het lijf en werd pas tijdens de enige pittige lokale ronde van 15 km. in de beslissende plooi gelegd. Dat was een kolfje naar de hand van Vincent Peeters (kleinzoon van Willy In 't Ven) die een kloofje sloeg en niet meer in verlegenheid werd gebracht. Vincent had een minder goede winter in het veld achter de rug en hervatte eind april gretiger dan ooit op de weg. Het leverde hem, meestal op parcoursen die hem niet toelachten, een rits fraaie ereplaatsen op. In Harzé kreeg hij wel zijn plat préféré voorgeschoteld, die hij met klasse en stijl savoureerde. Toch zal zelfs dit hoogstandje er hem niet toe brengen om het veldrijden reeds de rug toe te keren. In de winter van 2012-2013 wil hij daar, als neo-junior, één en ander rechtzetten. Op het podium mocht hij neerkijken op een andere van der Poel, Tim die evenwel geen familie is van Mathieu, en op zijn clubmaat Thomas Demolder, die bevestigde dat hij in de Ardennen inderdaad wat te zoeken heeft. Zij kregen de gevreesde Pascal Eenkhoorn (kampioen van Nederland tijdrijden) klein. Charlie Arimont, voor wie de Ardennen in 2011 nog te hoog waren, werd nu knap negende maar moest toch zijn gele leiderstrui van de Topcompetitie wel (met één puntje) afstaan aan de verrassende Arno Van der Beken, die vijfde werd. Robbe Ghys (dertiende) werd de beste Belgische eerstejaars, erg knap; met dezelfde vorm van de dag als gisteren doet hij volgend mee voor het podium.
Examens of niet toch moeten een respectabel aantal nieuwelingen en junioren, die in Harzé diep door het ijs zakten, voor de spiegel gaan staan om zich af te vragen waarmee ze bezig zijn. Keeping up appearances kan nog net in schaars bezette regionale koersen maar wanneer de afstand oploopt en er komt wat reliëf aan te pas dan gaan ze voor de bijl. Jeugdwielrennen is een ernstige hobby die beroep kan worden maar waarvoor intrinsiek talent lang niet volstaat om zich waar te maken. Er alles voor doen en nog meer voor laten is al even belangrijk. En vooral het koppeke fris te houden door zich enkel in te laten met mensen en dingen waarvan ze effectief beter worden én als persoon én als coureur! Anders zullen zij niet meer zijn dan vluchtige passanten die zelfs door hun intieme aanhangers gedumpt worden.
Overigens is Harzé géén klim- maar wel een Ardennenkoers. Om van klimmen te kunnen spreken heb je cols nodig die, los van het aantal hoogtemeters en stijgingspercentages, minstens tien kilometer lang zijn. En zo'n kanjers vallen in de verste verte niet te bekennen in de Ardennen.