Benjamin Thibaut Pinot (b)lijkt witte merel?
Hij won in 2009 de Giro della Valle d’Aosta, een hoog aangeschreven oerlastige Italiaanse rittenkoers voor beloften én eliten zonder contract. Met zijn 19 jaar en drie maanden was hij daar dé jongste primus ooit. La Française des Jeux haalde dit exceptionele talent binnen.
Ondanks de bewuste knip op de pedalen mocht Pinots debuut in 2010 best gezien worden. In Romandië won hij de bergprijs, in die van de Dauphiné werd hij vijfde. Dagzeges en goede klassementen waren nog niet aan de orde.
In 2011 stak hij een aardig tandje bij. Vooral in Turkije, Rhône-Alpes Isère, Bayern (7de) en de Dauphiné (tweede op La Toussuire) hebben ze dat ondervonden. Naderhand was winning time aangebroken met een dag- en de eindzege in Tour Alsace, dubbele dagzege in de Tour de l’Ain, een dag- en de eindzege in de Settimana Lombarda of zes successen tussen eind juli en begin september. Daarmee kom je “tussen de mensen” te staan. Dat plus een derde plaats in Varese voerde één en ander hem naar de top-50 der Cycling Quotient Ranking, die hij niet kon vasthouden want in de herfst kwam er nog weinig bij. De amper 21-jarige Fransman nam vervroegd wat gas terug. In 2012 leef het langdurig stil rond hem. Hij had zich nadrukkelijk gefocust op zijn debuut in de Tour. Pas in Romandië en Zwitserland liet hij weer van zich horen. In de Tour viel zijn aanwezigheid tijdens de eerste week niet op. Toch stond hij na de Vogezenrit op de 28ste plaats in de tussenstand op 4'07" van Bradley Wiggins. Hij had nog geen trap teveel gegeven en dat kwam hem goed van pas om in de Jura toe te slaan. Hij rondde zijn solo perfect af door een resem medevluchters en een elitegroep af te houden. In de tussenstand schoof hij (+3'41") op naar de dertiende plaats. Thibaut had nochtans de opdracht gekregen om zich in het peloton gedeisd te houden. Zijn goede benen deden hem daar van afwijken. Goed dat hij naar zijn opgejut lichaam luisterde. Het leverde hem een precieuze dagzege op. Of hij nu ook voor een spraakmakend klassement gaat, is nog niet aan de orde. Indien hij daar op zijn 22ste toch zou in slagen dan kon hij wel eens de witte merel waarnaar Frankrijk al zo lang tracht. Pierre Rolland, gisteren nog zevende, is na een mindere dag in de Jura immers naar de twintigste plaats teruggezakt.