Belgisch kampioen Dries Van Gestel 
soleert in Trofee van Vlaanderen te Reningelst
Reningelst, een deelgemeente van Poperinge maar als Dorp in Versnelling één van de Vlaamse hoofdsteden van het wielrennen, heeft zijn eerste hoogdag achter de rug. De Trofee van Vlaanderen kende een zinderend verloop. Jammer dat de vele valpartijen de stemming bedrukten en ook de publieke opkomst heeft veel betere tijden gekend. De hoeveelheid valpartijen is niet langer normaal te noemen en doet zich vrijwel overal voor. Een diepgaand onderzoek dienaangaande dringt zich op. Het heeft wellicht met de lichtheid van het materiaal te maken, anders dient het bij de roekeloosheid van de tieners gezocht te worden. Beide euvels moeten dringend bijgestuurd worden.
Jonas Rickaert lanceerde, net als op het kampioenschap van België in Heusden-Zolder, van meet af aan de koers. Hij lokte Benjamin Declercq en de in onze kontreien almaar meer populaire Fransman Dylan Kowalski mee in zijn pril avontuur. Naderhand sloten ook Jasper Dult, Maxime Farazijn, Miel Pyfferoen, regérend Belgisch kampioen Dries Van Gestel, regérend West-Vlaams kampioen Seppe Verschuere en Seppe Vervoort aan. In laatste instantie deden dat ook Gianni Bossuyt en Christophe Noppe. In dat elftal hadden Balen B.C. (vier vertegenwoordigers) en DJ-Matic Kortrijk (twee) de volstrekte meerderheid. Dat was bepalend voor de slaagkansen van de ontsnapping. De rest van het deelnemersveld holde de hele namiddag achter de feiten aan en dat zou nog meer het geval geweest zijn indien bezieler Jonas Rickaert op het einde van de derde ronde niet zwaar ten val was gekomen. De ene versie wil dat hij het achterwiel van Dylan Kowalski aantikte (lijkt mij onwaarschijnlijk van een rijvaardige pistier), een andere versie wil dat hij (door de hitte bevangen?) onwel werd, wegdraaide en loodzwaar neerstuikte. Zijn schouder is op verschillende plaatsen gebroken, zeg maar een breuk zoals Fabian Cancellara er één opliep in de Ronde van Vlaanderen.
De tien wachtten mekaar braafjes op maar het evenwicht tussen de twee blokken was verbroken. Toen eenzaat Gianni Bossuyt op drie ronden van het einde uitbrak, keken de geel-blauwen en de zwart-roden mekaar het ... wit uit de ogen. Goed dat er bij de heel verdienstelijke Gianni al snel verval intrad of de Avia-vogel was gevlogen. Nadat hij werd teruggepakt, moest hij al snel de rol lossen. Jasper Dult viel weg door mechanische pech. De acht overblijvers voelden de eerste achtervolgers zienderogen naderen. Dries Van Gestel anticipeerde met een fikse uitval die enkel door Miel Pyfferoen kon gepareerd worden. Miel overleefde Dries nog een tweede maar geen derde keer. Naderhand had men het over de soevereiniteit van de winnende kampioen. Niet Miel Pyfferoen, die fijntjes liet weten dat niet de sterkste maar wel de leepste had gewonnen.
Als dat al zo is, dan kan Dries inroepen dat hij behoedzaam moest koersen vanaf het moment dat Jonas Rickaert uitviel en waardoor DJ-Matic Kortrijk met dubbel zovelen was als Balen B.C.
Sneu dat Miel Pyfferoen (tenslotte elfde) er ook nog de tweede plaats bij inschoot waarmee hij zijn pole position in de Beker van België fors had kunnen versterken. Nu kon hij zijn clubmaat Maxime Farazijn nog maar net afhouden. De dichtste ereplaats ging naar Seppe Verschuere, die uit de vergrote groep achtervolgers wegsnelde. Maxime won het pleit voor de derde plaats, eigenlijk te weinig voor DJ-Matic Kortrijk dat vier vertegenwoordigers in de aanvankelijke kopgroep telde. Het won wel het clubklassement en handhaafde zich aan de leiding in de tussenstand.