Halfweg de bewogen jaren zeventig …

Eddy MERCKX' 
rampzalige Tour 1975

In 1974 vertoonde het pantser van Eddy Merckx de eerste barsten. Tijdens de lente had hij met dichte ereplaatsen genoegen moeten nemen. De Giro won hij met amper 12” bonus van Gibi Baronchelli en met 33” van Felice Gimondi. Ook in een schraal bezette Tour was hij, ondanks acht (!) dagzeges, minder overtuigend dan de vier vorige keren. De 38-jarige Raymond Poulidor (+8’04”) was zijn voornaamste accessiet, zo ook op het wereldkampioenschap in Montréal. Diezelfde Poulidor die, tien jaar jonger, Jacques Anquetil zelfs niet in verlegenheid had kunnen brengen.

In 1975 was de kwikzilveren Eddy Merckx terug van weggeweest. Ei zo na lukte hij een grand slem in de vier monumentale voorjaarsklassiekers. Enkel in Paris-Roubaix moest hij zich gewonnen geven aan Roger De Vlaeminck, die het niet bij die ene keer zou laten. In de Tour de Suisse deed hij dat zelfs driemaal op dezelfde 20 juni 1975: in de korte voormiddagrit, in de afsluitende tijdrit in Affoltern en in het eindklassement. Dat was wellicht dé dag uit het koersleven van Roger, die veertien dagen eerder ook grote sier had gemaakt in de Giro met zeven dagzeges, de paarse trui van het puntenklassement en de zevende plaats van de eindstand.

Voor Eddy Merckx volgde daarop de dramatische Tour, waarin hij nochtans onstuitbaar op weg leek naar zijn recordzege tot hij zich in de rit naar Pra-Loup vergaloppeerde. Hij was aan een ware demonstratie bezig maar maakte de ‘beginnersfout’ door ook in het dal tussen de voorlaatste (de des Champs) en de laatste col (Pra-Loup) plankgas te geven in plaats van wat te recupereren en de innerlijk mens te versterken. Dat brak hem zuur op want hij werd eerst door Felice Gimondi, vervolgens door Bernard Thévenet en tenslotte door Joop Zoetemelk overstoken. Merckx mocht evenwel verzachtende omstandigheden pleiten want twee dagen eerder had hij in de laatste meters van de Puy-de-Dôme een uppercut in de leverstreek geïncasseerd. Bernard Thévenet was daar weliswaar zijn betere zoals eerder ook op Saint-Lary-Soulan. Merckx wilde op weg naar Serre-Chevalier nog terugslaan maar hij kwam zwaar ten val en brak een kaak. Hij reed totaal onverantwoord verder voor de dichtste eindplaats en ledigde de bittere kelk tot op de bodem en waarmee hij op het Parijse eindpodium extra eerbetoon schonk aan de triomf van Bernard Thévenet. 

Ondanks zijn eerste nederlaag in de Tour werd Eddy Merckx voor de negende keer op een rij dé renner van het jaar. Er zou geen tiende keer op volgen want in 1976 haalde de 24-jarige Freddy Maertens … merckxiaans uit om Eddy van zijn sokkel te stoten.