De enige die in de Omloop sant in eigen Gent 

was maar Renato was nòg véél meer dan dat!

René VAN MEENEN 

wordt vandaag 90 jaar

 

Urbain (de vader van Walter) Godefroot, ook van Drongen, was zijn inspirator.

2 maart 1963 bracht son jour de gloire wanneer hij op zijn 32ste de Omloop Het Volk won door de 20-jarige Ludo Janssens, Jean-Baptiste Claes (de créateur-fondateur van de kledingketen JBC) en Frans Van Immerseel te vlug af te zijn. Het was, op het einde van de strengste winter ooit, nog altijd barkoud maar René was er met zijn speklaagje uitstekend tegen bestand. Het werd een triomf met hoge meerwaarde: de allereerste koers die (als testcase voor het WK van vijf maanden later in Ronse, waar zijn jonge ploegmaat Benoni Beheyt de verbazende wereldkampioen zou worden) rechtstreeks door de BRT werd uitgezonden en hij was sant in eigen Gent, geen stadsgenoot zou het hem nadoen. 

Het viel hem te beurt tien jaar nadat hij in de amateursversie van de Omloop geklopt werd door Rik Van Looy en Buddy De Munster. Het zette de toon voor een goed seizoen 1953 maar 1954 werd nog véél béter met reeds in januari vier dagzeges en de eindoverwinning in de Tour d’ Egypte. Zijn passage in de Course de la Paix was even opmerkelijk: twee dagzeges en de derde eindplaats! Vooral zijn triomf in het Olympiastadion van Berlin was beklijvend. Hij reed er binnen in het gezelschap van de Rus Evgeni Nemitov, die hij versloeg en waarmee 120.000 Oost-Duitsers met een oordovend applaus op zijn hand kreeg.

Met een derde plaats in de Ronde van Vlaanderen en een tweede in de Ronde van België daarbovenop was hij incontournable in de selectie voor het wereldkampioenschap in Solingen, waar zijn landgenoot Miel Van Cauter triomfeerde en waar de lastigheidsgraad van het parcours René's petje te boven ging.

Als vice-kampioen (na Roger Baens) bij de onafhankelijken in La Hulpe 1955 werd hij door Mercier in de armen te worden gesloten maar René gedijde niet op Franse bodem. Een knappe zesde plaats in de ijzige editie van Liège-Bastogne-Liège 1958 (wanneer hij 40” na Fred De Bruyne, Jan Zagers, Jos Theuns en Alfons Van den Brande de spurt voor de vijfde plaats verloor van Raymond Impanis) kreeg geen passend vervolg.

René kreeg vanaf 1961 op zijn 30ste vaste voet aan de grond bij het Groene Leeuw van Berten De Kimpe, die hij meteen bedankte met een dagzege in de Vuelta. Drie dagen nadat hij het in Tartosa had moeten afleggen tegen Jesus Galdeano overwon hij in Benidorm nu wel zijn enige medevluchter, Huub Zilverberg. Dat was evenwel maar klein bier in vergelijking met wat hij vijf jaar later in zijn thuisstad voor mekaar kreeg.

En dat waren ze, René’s de twee voornaamste van zowat twintig overwinningen. Er was nog een derde waaraan hij graag herinnerd wordt: die in de Omloop van Midden-België in Lier in 1966, waar hij het haalde van een zekere Rik Van Looy. Die kon er niet om lachen. René kon zich op zijn 35ste geen mooier momentum indenken.

Nonsens was niet aan René Van Meenen besteed en hij wist drommels goed wat hij (niet) kon. Hij volgde Gisèle Notelaer, zijn grote liefde die helaas al 27 jaar geleden overleed, naar Geel en onderscheidde er zich als voorzitter van de Sportraad zonder daarom 'zijn' Drongen helemaal te verloochenen.

Of er nog leven is na de koers?! Dat zal wel, meer zelfs: dan begint het pas. Zo bouwde hij eigenhandig een huis (géén huisje) voor elk van zijn kinderen Emmy, Marc en Martine zo ook het ruime atelier voor zijn Renato Sport dat op zeker ogenblik dertig personen tewerkstelde.

Twee jaar geleden schafte hij zich nog een nieuwe koersfiets aan waarmee hij tijdens de zomer dagelijks 50 km. op pad gaat en tijdens de winter om de twee dagen.

René Van Meenen bevindt zich als 90-jarige in het uitstekende gezelschap van de Duits-Italiaanse zangeres Caterina Valente, op exact dezelfde dag geboren. Zij had in 1959 een wereldhit met 'Sweetheart my darling, mijn schat', die hij graag opdraagt aan zijn vriendin, Kris Lievens.