Wout VAN AERT verlengde,

Marc HIRSCHI verkaste

 

Wout Van Aert heeft zijn (aflopend) contract bij Jumbo-Visma met drie seizoenen verlengd. Over het bedrag dat eraan vastzit wens ik mij niet uit te laten, je kunt dat nooit zeker weten en het zijn mijn zaken niet. Hoeveel het ook weze, het zal voor de véélzijdigste coureur van het peloton altijd te weinig zijn in vergelijking met wat de goudenhanddrukkers Philippe Gilbert en Peter Sagan nog altijd incasseren. Misschien had Wout dat ook kunnen zijn door in te gaan op de evidente interesse van onder meer Ineos, maar waarom ergens weggaan waar je het goed hebt? Geld is héél véél maar toch nog nièt àlles, mindset en koersvreugde zijn ook een kapitaal, vraag het maar aan Mark Cavendish en aan zoveel anderen die lichtzinnig dachten dat het gras aan de overkant groener was.

 

De bemoeizieke Wim Vos van ‘de koers is van ons’ hoopt dat er in Wouts contract een extra paragraaf is voorzien “die van de droomvilla een paleis maakt”. Daarin zet het vroegere voetbaladept de groene trui centraal. Je merkt dat hij wat betreft de koers nog steeds een leek is wanneer hij de Tour 2020 van Wout Van Aert en Jumbo-Visma monstert “… dat knechtenwerk in de Tour. Mocht het finaal de gele trui opgeleverd hebben, tot daaraan toe. Maar nu bleef de buit voor Jumbo-Visma in Parijs beperkt tot een tweede plek en drie ritzeges, waarvan twee nota bene dankzij Van Aert. Intussen ging Bennett aan de haal met de groene trui die Van Aert zo goed had gestaan, maar die hij welwillend had opgeofferd voor de gele plannen van zijn ploeg. Wrang”.

 

Ach, die groene trui, een opgesjord marcelleke dat mede door de onnozele tussenspurten wordt bepaald. Wout is eigenlijk te klasrijk om zich daar à la Sagan mee te beredderen. Dagzeges zijn zoveel precieuzer in combinatie met bijdragen tot de gele trui van Primoz Roglic. Het zal vooral daarvoor zijn dat men Wout, behalve voor de meeste klassiekers, drie jaar langer wenste te houden, niet voor de groene troostprijs.

Wout zal wel véél méér tuk zijn op de hagelwitte trui met de brede horizontale blauwe, rode, zwarte, gele en groene streep. Totaal uitgesloten is het niet dat hij zich tijdens de voorlaatste week van september niet één maar twee regenboogtruien toeëigent: die van de tijdrit van Knokke naar Brugge, die van de wegrit van Antwerpen naar Leuven. Dat zou wat geven indien hij op die manier een cyclopedische diagonaal door Vlaanderen kon trekken. Jumbo, de Nederlandse keten van supermarkten, zou zijn huidige acht winkels in Vlaanderen op slag kunnen verveelvoudigen. Ik hoop meer voor Van Aert dan voor Jumbo dat dit op een welslagen uitdraait maar misschien heeft Wout de wk’s niet eens nodig om dé renner van 2021 te worden. 

 

Marc Hirschi, dé rookie van 2020, veranderde wel van uitvalsbasis. Reeds na één seizoen hield hij het voor bekeken bij Team Sunweb dat voortaan Team DSM heet. Over die demarche mag hij niet eens communiceren. Volgens welingelichte bronnen had hij bij Sunweb slechts het minimumcontract. Hoe onredelijk was dat? Dat hij na wat hij bracht in 2020 onderbetaald was, kan kloppen. Stel evenwel dat ze van meet af aan blindelings in hem hadden geloofd en hem 100.000 euro hadden voorbehouden maar hij realiseerde een seizoen zoals (door omstandigheden) zijn kompaan Ilan Van Wilder zou hij dan naar de ploegleiding gestapt zijn om ootmoedig te bekennen dat hij overbetaald was en dat hij een neerwaartse contractaanpassing zou aanvaarden? Ik dacht van niet. In het voorkomende geval zal Hirschi’s lopende contract wel een upgrade hebben bekomen maar misschien nog niet binnen het kader van zijn stoutste dromen, die nog opgejut werden door zijn wijdgapende mentor Fabian Cancellara, die in werkelijkheid een totaal ander personnage zou zijn dan de perceptie laat uitschijnen. Ik heb mijn twijfels of Hirschi’s lastminutedemarche aan de vooravond van zijn moeilijke jaar van de bevestiging hem veel goed zal doen.

 

Ook Wout Van Aert stapte eind 2018 ook voortijdig op bij zijn opdrachtgever Nick Nuyens maar daar zou hij zijn goede dringende redenen voor gehad hebben en waarin de rechtbank van Mechelen hem volgde. Nuyens ging daartegen in beroep. Verwonderlijk dat we daar, inmiddels veertien maanden later, niets meer van gehoord hebben.