Het mooiste boegbeeld dat het wielrennen 

zich kon indenken is very in crise

Tom DUMOULIN

zou beter een volgeling zijn van Marcel KITTEL dan van Jose Maria JIMENEZ 

 

Hij had àlles: het hoogste level qua aangeboren talent, de looks en de guts, de welbespraaktheid overspannen door een academische vorming met een diploma voorbereidend wetenschappelijk onderwijs. Hij werd … uitgeloot voor de studie geneeskunde maar hij koos voor het wielrennen.
Een idealer uithangbord dan de Maastrichtse Adonis kon de actuele wielersport zich niet indenken, te meer hij in 2017 (winnaar van de Giro en wereldkampioen tijdrijden) en 2018 (tweede in de Giro en in de Tour en à la Van Aert vicewereldkampioen tijdrijden én op de weg) absolute top was. 

Het was te mooi om waar te zijn en dan is het meestal geen waar. Ook dit keer is het niet anders.

Vanaf 2019 stokte het. Was het de obsessie een illusie werd om na Jan Janssen (1968) en Joop Zoetemelk (1980) de derde Nederlandse winnaar van de Tour te worden? Whatever, Tom voelde zich niet langer happy in het keurslijf van Team Sunweb, dat hem losliet. Jumbo-Visma sloot hem maar al te graag in de armen. Tom kon er zich koesteren in de gedeelde verantwoordelijkheid van een sterk collectief. Nog kwam het niet goed en dus zette Tom Dumoulin zichzelf, in overleg met de ploegleiding, voor onbepaalde tijd on hold.

Tom is zeker nog bij zijn zinnen, anders had hij het niet zo mooi plastisch kunnen uitdrukken: “ik voel dat ik tijd nodig heb om uit de trein te stappen en na te denken op het perron. Misschien neem ik over twee maanden weer dezelfde trein, met verse moed en goede zin. Misschien neem ik ook een andere trein."

Ik vrees dat het dat laatste wordt, dat uitstel afstel wordt. Er schort meer dan iets in zijn denken als coureur. Enkele weken geleden liet hij zich immers ontvallen dat hij Wout Van Aert wilde helpen om de Ronde van Vlaanderen te winnen alsof dat zijn core business is. In zijn koershoofd is chaos dus al langer troef. Hij is al màànden op zoek naar zichzelf en dat wil hij nu verder doen in het verborgene. 

 

Men maakt de vergelijking met Marcel Kittel maar die gaat slechts ten dele op. Toen hij het in mei 2019 niet meer zag zitten in de koers hield hij consequent de eer aan zichzelf. Hij liet zijn lopend lucratief contract bij Katusha-Alpecin ontbinden omdat hij algemene levenskwaliteit belangrijker achtte.

Marcel Kittel is één van de weinigen die Tom Dumoulin uit de impasse kan helpen. Hij kan hem in geuren en kleuren vertellen over de comfortzone van de definitieve après-course.

“Ik ben nu in mijn leven waar ik wil zijn”, liet Marcel in het Algemeen Dagblad van 18 mei 2020 optekenen. Als kakelverse papa is hij opnieuw beginnen studeren aan de Universiteit van Konstanz. Misschien biedt ook dit een uitweg voor de zoekende Tom Dumoulin.

 

Veel liever dat dan verder aanmodderen en een volgeling worden van … Jose Maria Jiménez, die op zijn 30ste in 2001 het koersen onderbrak nadat hij van de ene depressie in de andere sukkelde. Chaba wilde, bij gebrek aan beter, nog herbeginnen maar geen enkel team had oor naar zijn verzuchting. Het ging van kwaad naar erger tot hij op 6 december 2003 een hartstilstand kreeg in een psychiatrisch ziekenhuis.

Met Tom Dumoulin hoeft het niet zo’n draconische vaart te nemen, daar is hij als mens veel te beslagen voor.

 

Let wel: het bovenstaande is hoegenaamd geen aanklacht tegen de wielersport, wel een handvest voor bepaalde coureurs die het om één of andere reden niet meer zien zitten en niet meteen een alternatieve uitweg zien.