De KNWU moest zich doodschamen …

 

14-jarige kampioen genekt door de guillotine van een gedateerd reglement

 



Finn Bastiaansen (°29 december 2009) was de jongste nieuweling die aan het NK op de col du Vam deelnam maar dat belette hem niet om met een knalsprint zijn vier medevluchters het nakijken te geven. Op het podium kreeg hij de titel toegekend en de driekleur over de ranke schouders getrokken.  

Aan dat euforisch moment ging een andere menselijke ontlading vooraf: bij het overschrijden van de finish manifest zwaaien met de beide armen waarbij het stuur helemaal werd losgelaten, zonder dat hij daarbij anderen in gevaar bracht. Toch mag dat laatste niet volgens de reglementen en dus werd Finn van de eerste naar de vijfde plaats teruggezet.  

Schandalig dat men dit een jonge tiener aandoet die op dat moment niet bezig is met een reglement dat hij geacht wordt te kennen maar niet kent.  

Thijs Wiersma werd in zijn plaats tot kampioen uitgeroepen en wordt de dagdagelijkse drager van de driekleur. Zijn reactie op de gebeurtenissen was zonder meer stuitend:

''Ik sta hier met een flink dubbel gevoel'' liet hij weten. ''Maar Finn maakte een fout, het is niet anders. Ik had liever gewonnen op een goede manier door als eerste over de streep te komen. Dat lukte niet door een foutje van mijzelf. Dan kom je als tweede over de streep. Na een uur had ik toch gewonnen. Aan de ene kant mooi, maar je mist het moment dat je zelf als eerste over de streep komt. Ik kwam hier naartoe om te winnen. Dat lukte net niet en toch wel. Dat is mooi en ook weer niet. Ik mag er blij mee zijn en ik ga de trui toch wel met trots dragen.''

Ook hij moest zich schamen met die misplaatste reactie. Ik hoop dat Wiersma steeds en overal wordt nagewezen als de kampioen van de jury en Bastiaansen als de ware kampioen. Ik hoop ook dat Finn op woensdag 19 juni de mentale veerkracht heeft om zich te revancheren op het NK tijdrijden in Steenbergen.

Indien men mijn kleinzoon aandeed wat men Finn Bastiaansen lapte dan had ik niet ingestaan voor mijn daden, welke nare gevolgen daar voor mij ook aan hadden vastgezeten. Op zo’n momenten is het een onweerstaanbare drang om het recht in eigen handen te nemen. De betrokken juryleden wens ik een aanslepende serie slapeloze nachten toe.