Kaap van 20 zeges in 2020 gerond 

voor Deceuninck-Quick.Step 

Andrea BAGIOLI, het volgende 
goudhaantje van The Wolfpack

Andrea Bagioli is al zijn ploeggenoten te vlug af geweest om de kaap van twintig overwinningen in 2020 voor Deceuninck-Quick.Step te ronden. In de openingsrit van de driedaagse Tour de l’Ain haalde hij het in een slopende spurt bergop vooral van de gretige tweespan Primoz Roglic - Tom Dumoulin.

De jonge Lombardiër heeft al een fraaie weg afgelegd. Als junior liet hij zich opmerken in de Course de la Paix 2017 met bijna een dagzege en de derde eindplaats. Het volstond ruim om als belofte bij Team Colpack de volgende stappen te zetten. Als eerstejaars overtrof hij de stoutste verwachtingen met een tweede plaats (na Joao Almeida) in Liège-Bastogne-Liège en bijna zes maanden later ook in de Piccolo Lombardia (na Robert Stannard, Mauri Vansevenant werd vierde). Tussendoor werd Andrea dag- en eindwinnaar van de Toscana Terra di Eroica vòòr Aleksandr Vlasov. Om zijn veelzijdigheid te illustreren werd hij begin 2018 vijfde in de Piccolo di Sanremo. Zoveel meer in zijn sas voelde hij zich op de hoogtemeters van rittenkoersen en zeker in de Ronde de l’Isard d’Ariège met twee dagzeges op een rij en de eindoverwinning. Daar voegde hij nog een dagzege toe in de Giro delle Valle d’Aosta Mont Blanc, waarin hij voor één keer het klassement liet varen. Hij sloot het seizoen (én zijn beloftentijd) af met een revanche in de Piccolo Giro di Lombardia, die hij soeverein won van zijn Franse medevluchter Clément Champoussin.

Patrick Lefevere liet deze gallo d’oro (goudhaantje) niet ontglippen en Andrea liet het als beginnende contractrenner niet koud worden. De lockdown deed hem kennelijk meer goed dan kwaad. In de Vuelta a Burgos droeg hij ruim zijn steentje bij tot de triomf van Remco Evenepoel en in de Tour de l'Ain zag hij de kans schoon om zelf toe te slaan op de behoorlijk hellende aankomst in Ceyzériat.

Met Joao Almeida is Andrea Bagioli de tweede youngster die zich profileert als een waardevol element voor de rittenkoersen. James Knox deed dat al in 2019. Ook Mauri Vansevenant is er inmiddels aan begonnen zodat er zich rond Remco Evenepoel een performante squadra voor het rondewerk aan het vormen is, waarbij de pikorde nog niet onomkeerbaar vastgelegd zoals het Deceuninck-Quick.Step  ook in het ééndagswerk betaamt.

Vrijdag 7 augustus werd overigens een opmonterende dag voor The Wolfpack met in de eerste plaats het probleemloos uit coma ontwaken van Fabio Jakobsen. Dat ging boven alles want Deceuninck-Quick.Step is een familie met Patrick Lefevere als een padre de familia die zijn renners en hun omkadering als zonen/dochters ziet, vandaar dat hij na het disaster van Katowice als een vader zo impulsief reageerde. Ik deed dat, als buitenstaander, trouwens ook en wie dat “er over” vindt mag het mij voor de rest van mijn dagen kwalijk nemen. So be it!