De kijk van Hans VANDEWEGHE

Renners en teams hebben inderdaad een kans verkeken 
om ASO in de tang te nemen

 

Hans Vandeweghe is ontegensprekelijk ’s lands meest onderlegde sportjournalist en ook van het wielrennen heeft aardig wat kaas gegeten. Hij hoeft (no longer hard feelings!) daarvoor mijn vriend niet te zijn opdat zijn meeste stukken mij zouden fascineren. 

Zo heeft hij een voorschot genomen op het fileren van de Tour van 2020, die inderdaad anders dan anders kan zijn door de grote verschillen die eraan voorafgingen.

Hans verwacht zich aan een Tour waarin een baroudeur (een doorzettende allrounder) kan toeslaan en dan is hij niet de enige die dan vooral aan Julian Alaphilippe denkt. Zelf ben ik ook een rabiate believer in de flamboyante Fransman die zowat een kruisbestuiving is van Laurent Jalabert en Sean Kelly maar die al bij voorbaat gezegd heeft dat hij dit jaar het tijdklassement zal laten varen. En gelijk heeft hij want het hooggebergte voert de absolute boventoon. Bovendien is er een week na de Champs Elysées al het wereldkampioenschap in Aigle-Martigny, waar hij inzake parcours op zijn wenken bediend wordt en er de regenboogtrui wil grijpen.

Hans Vandeweghe kijkt verder dan het sportieve verloop en verrast niet helemaal met de quote "De ploegen lieten een gigantische kans liggen om ASO in de hoek te duwen."

"ASO heeft op een gegeven moment geroepen: wij zullen dan de Tour organiseren.” 

De ploegen hebben dat klakkeloos aanvaard in weerwil van hun jarenlang gemopper aangaande de overmacht van ASO."

 "Dit was dus hét moment om die overmacht te breken."

"Néén", oordeelde Patrick Lefevere, ”het moment is niet goed gekozen, eerst moeten we het wielrennen redden.”

Patrick heeft een punt, temeer hij er in het verleden op meer gepaste momenten alles aan heeft gedaan om een beweging op gang te brengen maar wanneer puntje bij paaltje kwam, keek hij rond zich om met lede ogen vast te stellen dat hij als enige op die barricaden was gesprongen. Hoe zou dat dan geweest zijn in volle coronacrisis?

Niets nieuws onder de zon dus waarbij ik moet vaststellen dat het voetbal veel krachtdadiger omspringt met de sterk gewijzigde omstandigheden. De verdere afwerking van de Champions League en de Europa League zal op vaste locaties gereduceerd worden tot één wedstrijd in de plaats van de gebruikelijke heen en terug.

De UCI had moeten opleggen dat de drie grote ronden drastisch ingekort werden en dat verplaatsingen naar andere continenten not done waren tijdens de verstikkende nazomer en herfst.

Toch blijven het Canadese tweeluik en de Tour of Guangxi pal gehandhaafd over de uitpuilende kalender, waarbij het al bij voorbaat vaststaat dat Québec en Montréal het, omwille van de concurrentie van de Tour en Tirreno-Adriateco en bovenal het kostenplaatje, met een schraal deelnemersveld zullen moeten stellen. En China zal veeleer de anticlimax dan de apotheose zijn van een uit de voegen barstende nazomer en herfst.

Ook tegen het handhaven van Canada en China hadden de teams zich kunnen claimen te weerstellen bij de UCI maar ook dat deden ze niet. Een exodus van de wereldkampioenschappen naar Qatar had het nog wat gortiger kunnen maken.

In vergelijking met het voetbal zijn de renners de proletariërs van de sport.