Mauro SCHMID

duizendpoot, last minute maar bovenal revelatie

 

En zeggen dat ik Mauro Schmid als een twijfelgeval aanzag als last minute van Quick-Step - Alpha Vinyl, ingegeven door het financiële debacle van Team Qhubeka-Assos dat Patrick Lefevere een opportuniteit bood die hij wijselijk niet liet liggen.

Zowel in de winter van 2016 als die van 2017 werd hij als junior kampioen van Zwitserland veldrijden maar op het WK, bleef hij, zelfs als tweedejaars, steken op de 28ste plaats.

Tussendoor profileerde hij zich ook als baanrenner met vier Zwitserse (individuele achtervolging in 2018, puntenrit & scratch in 2019, scratch in 2020) en drie Europese titels (puntenrit in 2017, ploegenachtervolging in 2017 en 2019).

Zelfs van het mountainbiken nipte hij even zodat we het zonder voorbehoud over een jeugdige duizendpoot konden hebben.

Mauro wordt begin december nog maar 23 jaar, hij stelde als tiener weinig voor als wegrenner met een derde plaats in de G.P. Général Patton 2017 en de Zwitserse titel bij de beloften in 2019 als enige noemenswaardige uitslagen. In 2020 trapte hij nog meer ter plaatse zodat hij zijn drie(!)jarig contract bij Team Qhubeka vooral dankte aan zijn Zwitserse nationaliteit, ook die van cosponsor Assos. Een godbetert 34ste plaats in de Ardèche Classic was tot dan toe zijn ‘beste’ uitslag in 2021. Maar op 21 mei eigende hij zich out of the blue de 11de rit toe in de Giro nadat hij met Alessandro Covi de ontsnapping van de dag overleefde met de grindwegen als natuurlijke bondgenoot.

Na overtuigende testen werd hij helemaal in de armen gesloten door Patrick Lefevere en overtrof de stoutste verwachtingen. Vooral de meerdaagse inspanningen blijken hem bijzonder goed af te gaan. De Ronde van België was al zijn vijfde rittenkoers. In geen enkele daarvan bleef hij onopgemerkt. In Oman was hij dicht bij een dagzege in Muscat, waar zijn kompaan Fausto Masnada won. In de Settimana Coppi e Bartali won hij zelf de openingsrit. In de sterkbezette Tour de Romandie werd hij geen enkele keer weggereden. In de Giro biste hij ei zo na als dagwinnaar, Koen Bouwman belette het hem op de Santuario di Castelmonte. 

In de Ronde van België bekroonde hij zijn seizoen. De dagzege in de koninginnenrit rond Durbuy ontglipte hem aan de explosievere Quinten Hermans maar hij kwam er wel in het bezit van de leiderstrui die hij in de slotrit naar Beringen consolideerde. Jammer dat deze triomf wat beladen is door het foute manoeuvre van zijn kompaan Yves Lampaert.