REMCO: let vooral op zijn mentale veerkracht

Ik heb uit bepaalde hoeken nogal op mijn donder gekregen met mijn voorbeschouwing over de Tour de Suisse. “Remco: nòg wat méér dimmen, grààg”, luidde de titel, die zij na het lezen van het positieve geheel nogal misleidend vonden. Juist niet, zo is een kleine week later gebleken.

Néén, de 85ste Tour de Suisse verliep niet zoals Remco het zich had voorgesteld (“Podium is het doel, eindzege de droom”), waarmee hij volgens mij de lat (verbaal) té hoog legde.

Remco EVENEPOEL in 2018 als junior op weg naar de Belgische titel aan de wondermooie Lacs de l'Eau d'Heure. Amper vier jaar later heeft hij al 9 kortere rittenkoersen én bovenal één monumentale klassieker (Liège-Bastogne-Liège) op zijn reeds uitpuilend palmares ingeschreven.

Na een bewust zuinig begin om boordevol reserves de zware slotdagen te kunnen aanvatten moest Remco de rol lossen in de zware heuvelrit naar Novazzano, met driemaal een korte, steile helling die hem fataal werd en bij de finish terugwees naar de 28ste plaats met ruim twee minuten meer dan de favorieten. Dat scenario herhaalde zich ’s anderendaags op de moordende aankomst op Moosalp, waar hij een minuut na de best geklasseerden arriveerde met een 15de plaats in de tussenstand op ruim drie minuten van Jakob Fuglsang en op anderhalve minuut van de top tien voor gevolg.

Mijn vooropstelling “Top 10 is het doel, podium de droom” was dus nog zo fout niet en kan nog altijd maar de koninginnenrit van vandaag zou er wel eens teveel kunnen aan zijn en rijdt hij misschien in functie van de afsluitende tijdrit van 25,6 km. rond Vaduz.

Remco zal met een dubbel gevoel uit Zwitserland terugkeren. Voor velen zal het, meer nog dan voorheen, een illusie zijn dat Remco in aanmerking komt voor een spraakmakend klassement in een grote ronde. Het is goed om daarvan uit te gaan want het winnen van de Giro, de Tour of de Vuelta is het voorrecht van een very happy few. Van de huidige generatie was dat enkel in het geval van Egan Bernal en Tadej Pogacar een geloofwaardige aangekondigde kroniek. Niemand had van (in alfabetische orde) Richard Carapaz, Tom Dumoulin, Tao Geoghehan Hart, Jai Hindley, Primoz Roglic, Geraint Thomas, Simon Yates, … (toen ze 22 jaar waren) verwacht dat zij ooit één of meer grote ronden zouden winnen? Toch slaagden zij in dat huzarenstuk. Zal Remco Evenepoel, die al NEGEN kortere maar niet van de minste rittenkoersen heeft gewonnen, ooit hun sporen drukken? Het is beter om ervan uit te gaan dat dit nièt het geval zal zijn. Zou je er evenwel 100 euro op durven verwedden dat het zo zal zijn? 

Het was overigens niet allemaal kommer en kwel, het wedervaren van Remco in zijn eerste Tour de Suisse. Zijn mentale veerkracht is opmerkelijk. Na de tik die hij twee dagen naéén incasseerde liet hij het niet lopen maar vocht als een leeuw voor elke seconde die hem scheidde van hen die fluks van hem waren weggereden en in het klassement waren gepasseerd. 

In het zich vermannen na een opdoffer is Remco trouwens niet aan zijn proefstuk toe. Ook in de Giro di Lombardia 2021 zette hij door voor de 19de plaats. Zo ook in de Itzulia Basque, waarin hij zijn pole position moest loslaten in de slotrit maar het tijdsverlies dermate beperkte dat hij alsnog op amper vijf seconden strandde van het eindpodium.

Telkens rechtte hij zijn rug om te redden wat er te redden viel. Dat zegt bijzonder veel over zijn mentale veerkracht. En indien hij het vandaag tegen zijn traditie toch zou laten lopen dan zal dat louter in functie van de afsluitende tijdrit zijn die hij kost wat kost wil winnen maar ook zal dat niet op bestelling gebeuren.

Mijn vertrouwen in Remco Evenepoel is dus intact, meer dan in zijn verbale expressie die hij na deze turbulente week hopelijk weer wat beter onder controle heeft. Een grote ronde winnen zou het summum zijn maar er zijn wel meer allrounders die van dat grootste genoegen verstoken blijven, is het niet (opnieuw in alfabetische orde) Fabian Cancellara, Roger De Vlaeminck, Raymond Impanis, Stan Ockers, Herman Vanspringel, Rik Van Looy, Rik Van Steenbergen, … om slechts die te noemen. Louison Bobet en Miguel Indurain hadden vijf respectievelijk zes pogingen nodig om hun eerste ronde te winnen. Of ik Remco met hen vergelijk? Néén, hij is apart(er), niets meer / niets minder!

Er resten Remco zoveel andere doelwitten maar vergis u niet: ik zal één van de laatsten zijn om helemaal uit te sluiten dat Remco ooit minstens één grote ronde wint.