Daarna meester-helper van Raymond POULIDOR …

 

Robert CAZALA dagwinnaar in

het Parc des Princes 1961 vòòr eindwinnaar Jacques ANQUETIL

 

Robert Cazala (Orthez, departement Pyrenées-Atlantiques) overleed anderhalve maand na zijn 89ste geboortedag.

Meer Fransman dan Robert was kun je moeilijk zijn. Hij was een adept van Mercier-BP-Hutchinson en bijgevolg van de Tour.

perempic@rchief.be - foto Peter REMMERIE

Net als de twee jaar oudere Raymond Poulidor was hij een late roeping die pas als ruim 24-jarige een eerste keer van zich liet horen in 1958. Hij won meteen de koninginnenrit van het Critérium du Dauphiné in Grenoble maar werd voor de Tour met landenploegen nog niet geselecteerd. 

Dat gebeurde pas het jaar daarop toen hij met de Franse nationalen gebouwd rond Jacques Anquetil en Roger Rivière die het in de Alpen duidelijk moesten afleggen tegen de beste klimmer, Federico Bahamontes, die bovendien een alliantie aanging met zijn soortgenoot Charly Gaul, de titelverdediger. Henry Anglade was de beste Fransman die evenwel deel uitmaakte van het regionale team Centre-Midi en daarom werd tegengewerkt door zijn landgenoten die liever dan un petit regional de Arend van Toledo zagen winnen. Cazala ging daar dankbaar in mee nadat hij in Roubaix een vroege dagzege had behaald met daarbovenop le maillot jaune, die hij zes dagen lang en tot aan de voet van de Pyreneeën behield. 

Cazala groeide uit tot een vaste waarde in le grand boucle. In 1961 droeg hij er aardig toe bij dat Jacques Anquetil vier jaar later zijn tweede Tour won. De Normandiër was Cazala daarin zo erkentelijk dat hij hem op de slotdag aan de dagzege hielp in het betoverende Parc des Princes.

Het was de voorlopig de ultieme Tour met landenplegen. Vanaf 1962 werd geschakeld naar merkenteams en Cazala schakelde van Anquetil naar Poulidor, zijn stalgenoot bij Mercier. Poupou maakte pas op zijn 26ste zijn debuut in de Tour en werd derde. Ook Cazala bleef met twee dagzeges niet onopgemerkt. De eerste behaalde hij in Brest op zijn jonge Vlaamse ploegmaat Willy Vanden Berghen, die twee dagen eerder al in Le Havre had gewonnen. Een tweede dagzege was Cazala weggelegd in de eerste Pyreneeënrit met terminus in Saint-Gaudens, waar Robert de snelste was van de sterk uitgedunde groep met alle favorieten. 

Cazala zou er ook de vier volgende edities niet in slagen om Poulidor aan de eindzege in de Tour te helpen. In de Vuelta lukte dat wel, in die van 1964 en bijna ook in 1965 maar zijn vermetele Duitse kompaan Rolf Wolfshohl sneed hem de zegepas af. Voor Cazala maakte het allemaal niet veel uit.

Tussen zijn dienstbetoon voor Poulidor door behaalde hij nog meer mooie persoonlijke successen: de eindzege in Tour de Champagne in 1959 en 1960, dagzeges in de Midi-Libre (5), het Criterium du Dauphiné (2).

Na zijn derde eindplaats in Paris-Nice 1960 leek hij klaar voor de lenteklassiekers maar die waren te hooggegrepen. Poulidor won out of the blue Milano-Sanremo en Cazala wist meteen wat hem ook in die sector te doen stond, al werd hij bij afwezigheid van Raymond, nog vierde in La Flèche Wallonne.