Daniël DOOM:

op 85-jarige leeftijd overleden op schrikkeldag,

hij won 60 jaar geleden de derde E3 Harelbeke

De 85-jarige Daniël Doom is op schrikkeldag overleden.

Op 12 maart 1960 was er de derde en vroegste (al op 12 maart) E3 Harelbeke ooit. Daniël Doom, nog geen half jaar beroepsrenner, werd er de verrassende winnaar van. Ik had het er met hem nog over in september 2017.

- “Ik was met Odiel Van der Linden de sterkste overlevende van een vroege vlucht en ik overwon hem vrij gemakkelijk in de laatste rechte lijn”, herinnerde Daniël zich graag. “De wedstrijd had toen nog niet het impact van nu maar stond toch al hoog aangeschreven.”

Het viel Daniël te beurt één jaar nadat hij, wachtende op zijn dorpsgenoot Constant Schreel, op de Markt van Kortemark, werd omvergereden door een vrachtwagen, waarbij zijn rechterknie verbrijzeld werd. 

- “Met dat rechterbeen is het nooit meer helemaal goedgekomen”, zuchtte Daniël. “Ik heb er nooit meer dezelfde kracht mee kunnen ontwikkelen. Nu zou men dat moeiteloos kunnen bijstellen maar toen helaas nog niet. Het heeft mijn prestatievermogen drastisch aangetast, al bleef ik een degelijke coureur.”

Harelbeke had het scharniermoment van zijn carrière kunnen zijn maar werd het niet. Daniël onderscheidde zich ook in de kermiskoersen, waarvan hij er tien won en er een meervoud aan (dichte) ereplaatsen in behaalde. In dat circuit was hij tweemaal sant in eigen Kortemark.

EI ZO NA KAMPIOEN VAN BELGIË 

In 1961 had hij met wat meer meeval in Ertvelde kampioen van België kunnen worden. 

- “Zoals in Harelbeke 1960 maakte ik deel uit van een vroege vlucht, waaruit ik finaal met Jean-Baptiste Claes (JBC) en Gustaaf Van Vaerenbergh ontsnapte. Ik verlengde die inspanning en werd slechts in de ultieme meters door acht anderen overstoken. Michel Van Aerde won.”

GEKOESTERDE HOOGTEMETERS

Af en toe realiseerde hij ook een internationale uitschieter zoals vooral in Liège-Bastogne-Liège, zijn favoriete koers waarin hij 12de werd in 1960, 13de in 1961 en 26ste in 1963. Hij hield van hoogtemeters, waarmee hij ook enkele mooie momenten genereerde bij zijn eerste deelname aan de Tour de France in 1962.

- “Hoewel ik voor Groene Leeuw nadrukkelijk in dienst moest rijden van Eddy Pauwels beleefde ik er zelf ook veel plezier aan”, wist Daniël 55 jaar later. “Bij zes gelegenheden eindigde ik dicht: 11de in de derde rit naar Amiens en in de elfde etappe naar Luçon, derde (na Robert Cazala en Willy Vanden Berghen) te Brest, 9de te Nevers en 11de te Paris (slotdag) maar tussendoor vooral 16de te Bayonne en 12de te Pau (telkens in de Pyreneeën dus). Ik werd 40ste in de eindstand. De meerdaagse kort opeenvolgende inspanningen lagen mij dus bijzonder goed.”

NAAR MERCIER EN MAGNE

Eén en ander was Antonin Magne niet ontgaan. De Franse ploegleider van Mercier zag in de Kortemarkenaar een dierbare helper voor de jonge Frans Melckenbeeck in de voorjaarsklassiekers en voor de klassementsrenners in de grote ronden. 

- “Ik werd door Magne opgeroepen voor de Ronde van Spanje 1964 en had al mijn visum bekomen tot ik een telegram kreeg met de melding dat ik mocht thuisblijven. Het was een donderslag bij heldere hemel. Ik was mijn target kwijt en vierde een beetje de teugels tot ik in de herfst totaal onverwacht opgeroepen werd om aan Paris-Tours deel te nemen. Ik was er hoegenaamd niet klaar voor maar beet door en ledigde de bittere kelk tot op de bodem. Uit mijn late oproeping meende ik te mogen afleiden dat mijn contract voor 1965 zou verlengd worden. Fout geredeneerd want Magne liet niet meer van zich horen. Ik was een dakloze coureur, al bood Flandria mij nog een materieel onderdak zonder maandwedde. Ik hield de eer aan mezelf en herschoolde mij tot metser. Koersen deed ik zoveel liever maar nu had ik tenminste een edel bestaan waarmee ik veel verder kwam.”

- “Indien ik nu koerste dan zou ik er welstellend door zijn geworden”, wist Daniël zeker. “ De knechten van toen zijn vandaag de dag correct betaalde en gerespecteerde helpers. Ik mocht het indertijd schudden als wanbetaalde dwangarbeider van de weg maar ik heb nergens spijt van, het leven is gelopen zoals het liep en ik ben er dankbaar voor.”

De uitvaart van Daniël Doom vindt op zaterdag 7 maart 2020 om 11.30 uur plaats in de aula van Rouwcentrum Logghe, Amersveldestraat 10 - Kortemark.