Dries Devenyns

kostbare schakel in 

vincere insieme

Dries Devenyns heeft 3,5 jaar later nog eens zèlf gewonnen, zowaar de Cadel Evans Race,de tweede manche van de World Tour 2020. Ook in 2016 behaalde hij een prille meer bescheiden zege, de Franse openingskoers La Marseillaise, maanden later gevolgd door een dag- en dé eindzege in zowel de Ronde van België als de Tour de Wallonie. Vijf stuks dat jaar, enkel voorafgegaan door een dagzege in de Österreich-Rundfahrt. Voor de rest was winnen zijn regel niet, helpen winnen daarentegen wel. 

Foto Gino COGHE

Dries werd misschien onderschat maar zeker niet ondergewaardeerd en bovenal op handen gedragen door al wie met hem te maken had en heeft. Het gebeurt zelden dat een vaandelvluchtige mag terugkeren op het oude nest, Dries dus wel vanaf 2017 bij Quick Step Floors na één campagne bij Giant-Shimano en twee bij IAM Cycling. En wat blijkt: op zijn 36ste is hij nog niet aan uitbollen toe maar liever nog meer dan even één der voornaamste sidekicks van Julian Alaphilippe. 

Als adept van de Vlaamse Ardennen was hij vooral bekoord door de Ronde van Vlaanderen maar die zelf winnen was veel te hooggegrepen, dichter dan een veertiende plaats (in 2014) kwam hij niet bij dié wielerzon.

Zijn prille opmars werd ook meer dan wat geknakt door een aanrijding op training begin 2006 die hem even in coma hield. Het overkwam hem een half jaar nadat hij in Temse, op een parcours dat hem hoegenaamd niet lag, kampioen van de België bij de beloften werd. Nog werd Dries niet voor vol aanzien, wel toen hij het jaar daarop ook kampioen van België tijdrijden werd bij de eliten zonder contract met een tijd waarmee hij (+23”) zelfs belofte en aanstaande wereldkampioen Dominique Cornu naar de kroon stak. De Nationale Loterij was nu wel overtuigd van zijn tot dan toe latente capaciteiten. Toch was zijn overstap naar Quick.Step vanaf 2009 een promotie die hem sterkte in de overtuiging dat hij als dertiger alsnog zijn eigen kans moest gaan en die hij in 2016 ook waarmaakte maar IAM Cycling abdiceerde en dus kostte het Dries niet al te veel moeite om terug te schakelen. Quick.Step had daar oren naar en sloot Devenyns als een verloren zoon weer in de armen en voor Dries voelde het aan als thuiskomen na een niet onverdeeld gelukkig avontuur. Hij werd in 2019 al meermaals als de slapie van Alaphilippe en vanaf nu ook van Remco Evenepoel maar nu komt hij nog eens zelf in the picture en Julian zal er even blij mee zijn. Wedden dat hij over luttele jaren doorgroeit als ploegleider?