Jasper STUYVEN  
wist een rampzalig 2019 uit én 
overstijgt regelmaat van 2018

De 12de Omloop Het Nieuwsblad werd een beklijvend kijkstuk, vlekkeloos in woord en beeld gebracht én perfect omkaderd door de VRT. Twààlfde Omloop Het Nieuwsblad? Toch wel, want de 63 eerdere edities waren - ere wie ere toekomt -  die van de opgeslorpte stiefzusterkrant Het Volk, waarvan - mooi gebaar ! - de volgwagen van weleer nostalgisch in beeld werd gebracht.

Een absolute voltreffer deze koers maar toch niet (zoals Michel Wuyts stelde) de op één na belangrijkste Vlaamse voorjaarskoers want de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem gaan de Omloop daarin nog ruim vooraf, zo ook op de schaal van de World Tour.

Foto Gino COGHE

Het zal Jasper Stuyven worst wezen. Eindelijk nog eens een overwinning met hoge meerwaarde na zijn Belgische titel bij de nieuwelingen in Hooglede 2008, zijn wereldtitel bij de junioren in Moskou 2009, een dagzege in de Vuelta 2015, Kuurne-Brussel-Kuurne 2016, een dagzege in de BinckBank Tour 2017 en 2018 en de eindzege in de Deutschland Tour 2019. Het had allemaal kunnen overstegen worden door een dagzege in de Tour van 2018 (op de Mur de Mende of was het Mur de … Merde?!) en een triomf in één der vlakke voorjaarsklassiekers, waarin hij stuk voor stuk minstens één keer de top tien haalde. De Omloop, net daaronder, heeft die ban alvast gebroken, wat kan hem boosten voor een ophefmakende eind maart / begin april.

Tijdens het interview met de winnaar polste Ruben Van Gucht of dit zijn revanche was op zijn opmerkelijke regelmaat van het vorige seizoen, waarop Jasper met een strenge knipoog replikeerde:

“Dat is twee jaar geleden, jullie zijn dat al vergeten, 2019 was zonder meer rampzalig en eindigde, de Deutschland Tour ten spijt, zonder WK-selectie.”

Jasper Stuyven heeft aan zichzelf geschaafd of juist ... nièt. Hij staat minder scherp, is daardoor minder gestresseerd en zijn vriendin wilde het nog meer anders door hem … baardgroei aan te prijzen. Hoe meer baard, hoe meer vreugde.

Waar een winnaar is, zijn er per definitie verliezers. Mocht het bij Yves Lampaert en Sören Kragh Andersen (de veronachtzaamde Deen die nochtans Paris-Tours2018 won)zo aanvoelen? Ik dacht van niet, ze waren partners in crime om de geloste vluggerd Matteo Trentin (wiens limiet nu blijkbaar ook al ònder de 200 km. ligt) op afstand te houden. Wees er maar zeker van dat de drie onderling afgesproken hadden dat de winnaar (wie het ook weze) de verliezers zou belonen zodat er niet één maar drie lachende mensen op het podium stonden. 

Ook Tim Declercq dwong een oorkonde af. Als gebruikelijk was hij de tractor van de onderneming, die al op zeventig kilometer van de finish op gang kwam, waardoor niemand nog uit de achtergrond terugkeerde en de gelederen voorin werden uitgedund. Zelfs Mike Teunissen (dagwinnaar in de Tour van 2019) waaide ervan tussen. 

Tim kwam over de 200 km. uit op een gemiddeld vermogen van ruim 300 Watt. Er zijn er niet veel die dat kunnen ontwikkelen. Op zijn bijna 31ste wint hij nog steeds aan kracht en dat kan tot veel leiden: à la Johan Vansummeren 2011 Paris-Roubaix als Survivor van een langdurige ontsnapping. Dat zou wat geven en wie zou het helemaal durven uitsluiten? Ikke nièt en het zou mij zelfs verblijden.