Het veldrijden schiet zich verder 

in de eigen (té) kleine voetjes

Florerende buurtwinkel 
wil ... megastore worden

De vroede vaderen van het veldrijden volharden in de boosheid, door zich sans gêne verder in de eigen (te) kleine voetjes te schieten.

Met onrechtmatige trots presenteerden ze, aan de vooravond van de wereldkampioenschappen in Dübendorf, de Wereldbeker (van de Lage Landen) die van negen naar veertien manches opgevoerd wordt en waarbij het buiten zijn vertrouwde (zeven Vlaamse en twee Nederlandse) oevers zal treden met excursies naar Waterloo (Verenigde Staten), Dublin (Ierland), Tabor (Tsjechië), Besançon (Frankrijk) en Villars (Zwitserland). Men heeft het pretentieus over de … Champions League van het (regionale) veldrijden, waarvan het financieel plaatje, evenmin als de bezetting, nog lang niet op punt staat. Onfeilbaar en ongenaakbaar: de beer vellen vooraleer hij geschoten is, jawadde dadde!

Deze expansieve Wereldbeker (van de Lage Landen) is een co-productie van de UCI en Flanders Classic. De UCI zal er, als rechter én partij, de overige inrichters (sic) hemels blij mee maken, misschien moeten die een front vormen. De bestaande kalender daverde daardoor op zijn grondvesten en evoceert nog meer versnippering van de vier heterogene blokken: de Wereldbeker, de SuperPrestige, de DVV Trofee plus de niet klassementsgebonden veldritten.

Maak er in godsnaam, zoals in het tennis, één compact geheel van en breng die onder in één vigérende UCI-ranking, begiftigd met een gefortuneerde prijzenpot, gevuld met de gelden van de Wereldbeker, de SuperPrestige en de DVV Trofee en aangevuld met de respectieve budgetten van de startgelden. Doek ook het “kampioenschap van de wereld van één namiddag” op en vervang het door de G.P. van de UCI, als apotheose met dubbel zoveel punten als de hoogste schaal. Op die manier zal èlke gekwoteerde veldrit zijn belang hebben omdat het de positie (annex huizenhoge geldprijs) van de veldrijders beïnvloedt. 

Hoeveel betere veldrijders zijn er? Weinig en toch worden ze gegroepeerd in ploegen en in landen. Veldrijden moet een in-di-vi-du-ele sport zijn. De versnippering van het schrale landschap zou overigens nog erger geweest zijn indien Tom Pidcock en Ceylin del Carmen Alvarado, zoals ze mochten, aan het WK voor beloften hadden deelgenomen. Waarom twee afzonderlijke kampioenschappen van de wereld? Maak er één titelrace van en kroon ook de eerst eindigende belofte.

Ik besef het wel hoor: very wishfull thinking en misschien heb ik in deze ook zaken over het hoofd gezien. Wie daar zin in heeft, mag mij daar altijd op wijzen.