Deze vergelijkingen gaan moeilijk op

Remco en Wout toch 
ànders dan Rik en Eddy

… een triomf mag géén vanzèlfsprekendheid

zijn en een nederlaag géén nare gebeurtenis

Dat wij dit mogen meemaken, zelfs good old Hugo Camps (77) had het niet voor mogelijk gehouden. De almaar mildere eminentie putte zich dan ook in superlatieven uit om Wout en Remco te bejubelen. Ze maken aanstalten voor een duurzame hoofdrol in de ééndagskoersen en respectievelijk de klassementswedstrijden. Er wordt meteen gerefereerd naar Rik Van Looy respectievelijk Eddy Merckx. Dat lijkt mij behoorlijk voortvarend omdat hun tijdvakken zo oneindig vèr uiteenlopen.

Wout Van Aert, een adept van het veldrijden, lijkt niet enkel om die reden beter op Roger De Vlaeminck dan op Rik Van Looy. Hij is (nòg) explosiever op de hoogtemeters en zal er zich niet toe laten verleiden om voor een klassement te gaan, wat Rik against all odds wel deed. Hoewel: zo abusievelijk was dat toch ook niet van iemand die derde werd in de Vuelta (in 1959 en 1965), vierde in de Giro (in 1959) en tiende in de Tour (in 1963). 

Wout Van Aert zal zich de illusie “dat hij de Tour kan winnen” niet laten aannaaien zoals men zestig jaar geleden met Van Looy wel deed. Of Rik het zelf geloofde, is iets anders maar het brede publiek pikte het graag op. De toch al bijna 26-jarige Wout Van Aert kan wel zoals Rik Van Looy, Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck de vijf monumentale klassiekers minstens één keer winnen, zo ook de topkoersen daar net onder.  

Remco Evenepoel, een adept van het … voetbal, is zelfs zo overgetalenteerd dat hij het ééndagswerk en de rittenkoersen combineert. Hoogtemeters en tijdritten zijn voor hem natuurlijke bondgenoten. Met de Tour de Pologne won hij na San Juan, de Algarve en Burgos zijn vierde rittenkoers op een rij en dat (voetnoot) telkens in een verschillend land. Over vijftig dagen zet hij de volgende zware stap met zijn debuut in een grote ronde, de Giro, 53 jaar na Eddy Merckx. De toen anderhalf jaar oudere Kannibaal won die niet meteen, hij hield het bij twee dagzeges en de tiende eindplaats. Dat zou ook de initiële ambitie moeten zijn van Remco die daar evenwel geen genoegen mee zal nemen. Hij begeeft zich zaterdag eerst nog op het terrein van Wout Van Aert (die in de Dauphiné rodeert voor de Tour), de Giro di Lombardia. Ook daar zal een triomf de enige optie zijn (want “nooit bereidde hij een koers beter voor”) terwijl een top tien ook al heel wat zou zijn.

Voor de 70-plussers onder ons lijken de golden sixties en seventies zich te herhalen. Zoveel bevlogenheid moet wat getemperd worden, anders zal elke triomf als een vanzelfsprekendheid worden begroet en een nederlaag als een onvoorziene nare gebeurtenis.

Hugo Camps is evenwel niet te stoppen. Citaat van hem “Net als Rik Van Looy is Wout van Aert parel aan de kroon van de stille Kempen. Net als Eddy Merckx geeft Remco Evenepoel het Brusselse hinterland cachet. Het is een geografische balans die over decennia loopt.”

Dat Wout -> Rik is en Remco -> Eddy, dat weet ik zo nog niet. Daarvoor zullen de youngsters veel koersdagen te kort komen. De enige kampioen van vroeger die qua aanpak naadloos in de huidige tijdvak zou kunnen overstappen is Roger De Vlaeminck. Die deelde zijn seizoen toen al behoedzaam in: een strak voorjaar, een korte decompressie richting Giro (die Roger had kunnen / moeten winnen) gevolgd door een zomer van dolce far niente om er in de nazomer en de herfst opnieuw toe te slaan. Het is géén verwijt maar een vaststelling. En voor Merckx’ agenda van een halve eeuw geleden, daar zal iedereen de neus voor ophalen al zal Alejandro Valverde, als de best prestérende van de 21ste eeuw totnogtoe, over meer jaren ook meer koersdagen totaliseren. Daarom betwijfel ik sterk of er nog iemand (zelfs al is hij intrinsiek beter) nog het palmares van de Murciaan zal kunnen benaderen. Dat hoeft niet.

Ik zie dus in Wout Van Aert de langverbeide opvolger van Roger De Vlaeminck. In Remco Evenepoel zie ik de opgelijste versie van Giuseppe Saronni, die zijn seizoen à la ... De Vlaeminck indeelde. Remco kan Beppe ruim overtreffen door zich ook te focussen op de Tour. Hij mag zich vooral niet laten opjutten door Egan Bernal, die vorig jaar de jongste winnaar van de Tour werd. Lijnrecht daartegenover staat Primoz Roglic (een adept van het ... schansspringen) die al negenentwintig jaar was toen hij met een vierde plaats in de Vuelta 2018 een eerste keer de kop opstak als klassementsrenner.

Laat ons evenwel vooral genieten moment per moment. Enkel de optelling van deze ontwikkelen palmares maar er zijn ook de imponderabilia die kunnen afremmen en zelfs godenkinderen niet ontzien. Ik kan er nogal wat noemen die daar meer over kunnen of ... konden vertellen.