In uitstekende doen in de Route d'Occitanie

Mathias DE WITTE’s verhaal loopt parallel met dat van Wout Van Aert

Inzake aangeboren talent kan Mathias De Witte niet op één lijn gezet worden met Wout Van Aert, in 2018 nog zijn ploegmaat bij Veranda”s Willems - Crelan. Inzake karakter en doorzetting daarentegen zijn ze wel degelijk aan mekaar gewaagd. Het wedervaren van Wout is genoegzamer bekend dan dat van Mathias, die op 27 juli 2019 tijdens de derde rit van de Adriatica Ionica Race in een gevaarlijke afdaling een bocht verkeerd inschatte en een complexe enkelbreuk opliep waarvoor hij in het ziekenhuis in Gorizia (Sloveense Alpen) niet met de juiste zorgen werd bejegend. Het was meer dan hoogtijd dat hij naar het AZ Maria Middelares van Gent werd overgebracht. Daar kwamen er meerdere operaties aan te pas met vooral een complicatie van afstervende huid. Op zijn ziekenhuisbed zwoer hij toen al er alles te zullen aan doen om een abrupt afscheid vòòr zijn 27ste verjaardag te anticiperen.

Mathias bracht zijn uitzichtloos inhaalmanoeuvre tot een goed einde. Op een goede heropstart in de Tour de la Provence (Fr.) volgde een vertwijfeld wederoptreden in eigen land die Mathias tijdens de lockdown helemaal bijstuurde. Toch bleef de oversteek naar de vierdaagse Route d’Occitanie een stap in het onbekende die hij met bijval zette met een 13de en 21ste plaats in de twee ritten, gewonnen door Bryan Coquard respectievelijk Sonny Colbrelli.

Het zullen wel vlakke ritten geweest zijn, denk je dan maar wat blijkt? Het waren heuvelraces met 2469 respectievelijk 4000 hoogtemeters. Mathias heeft beide aanloopritten niet enkel overleefd, hij hield ook reserves om zich te plaatsen in de massaspurt. Dat werd vandaag helemaal anders in de koninginnenrit van Saint-Gaudens naar de top van de col de Beyrède, waarin “limiter les dégâts” zijn devies zou zijn. Ook dat is Mathias best aardig gelukt Egan Bernal zette de puntjes i en zijn frère-ennemi Chris Froome op zijn plaats. Mathias liep amper twee minuten binnen na de viervoudige Tourwinnaar. Als 46ste in de daguitslag was hijopnieuw de eerste Belg, zo ook in de tussenstand. Als hij ooit al een col als de Beyrède beklom, hoe lang moet dat al geleden zijn? Morgen zal hij dus met nog meer zelfvertrouwen aan de slotrit beginnen met nog 2000 hoogtemeters en een nijdige slotklim van anderhalve kilometer. Mathias’ rittenkoers kan al niet meer stuk maar hem kennende zal hij er nog graag een schepje bovenop doen. 

Hierna volgt de driedaagse Tour de l’Ain (7-9 augustus) met een vrijwel identiek deelnemersveld. De Franse slag ligt Mathias die, indien hij van pech gespaard blijft, met een sterk verbeterde conditie uit het Zuiden zal terugkeren en nog meer een optie nemen op een fraaie nazomer / herfst.

Een pluim ook voor Emiel Vermeulen, die nogal zwaar viel in de openingsrit maar er nog steeds bij is op wat hoegenaamd niet zijn terrein is, verre van zelfs. Ook hij is een rolmodel voor de jeugd die hem kent.