Zeker niet na gisteren …

Arnaud Démare is nog lang 

de kwaadste niet, 

maar wel één van de bèste

Ook helemaal ondergesneeuwd door de horrorcrash Groenewegen-Jakobsen: de loepzuivere spurtzege van Arnaud Démare in Milano-Torino, de alleroudste wielerkoers (°1876) en gisteren aan zijn 101ste editie toe. Het was een massaspurt die als rolmodel kan opgevoerd worden. Arnaud haalde het met duidelijk verschil van Caleb Ewan, Wout Van Aert, Peter Sagan, Danny van Poppel, Nacer Bouhanni, Fernando Gaviria, … Zelfs als de uitslag van Milano-Sanremo over drie dagen zou dat géén miscast zijn.

Arnaud is géén koorknaap, geen enkele topspurter kan dat zijn maar buiten de koers moet hij zowat de ideale schoonzoon zijn. 

Aan zijn kostbaarste overwinning (Milano-Sanremo 2016) zat een reukje, niet omwille van één of ander loens manoeuver in de massaspurt maar omdat hij zich na een val aan de voet van de Cipressa aan een volgwagen zou vastgeklampt hebben om alsnog in de spits van de koers terug te keren én te winnen. Zelfs indien dat zo zou zijn, dan nog heb ik er moeite mee dat een coureur na een tegenslag extra moet gestraft worden. Met het winnen van de Primavera hees Arnaud zich in le walhalla du cyclisme en daarna kon zijn carrière al niet meer stuk. Hij voegde er nog héél wat aan toe. Drie jaar later werd hij in 2017 opnieuw kampioen van Frankrijk en in die driekleur behaalde hij eindelijk een dagzege in de Tour, wat hij het jaar daarop herhaalde. In 2019 zorgde hij voor afwisseling met etappewinst in de Giro.

Arnaud Démare is niet de langverbeide opvolger van de inmiddels 91-jarige André Darrigade, die tussen 1953 en 1964 22 dagzeges behaalde in de Tour (met in 1959 en 1961 de groene trui daarbovenop) en die in Zandvoort 1959 wereldkampioen werd. Milano-Sanremo (derde na Rik Van Looy en Miguel Poblet in 1958) maar de Giro di Lombardia (in 1956 vòor Fausto Coppi) kwam overtreffend in de plaats. In la corsa delle foglie morte zette Démare niet eens aan.

Hij heeft zoveel meer te zoeken in Gent-Wevelgem (waarin hij in 2014 na John Degenkolb tweede werd) en in Paris-Tours (waarin hij in 2016 na Fernando Gaviria tweede werd). Paris-Roubaix (toch zesde in 2017) blijkt dan weer te hooggegrepen.

Voor de bijna 29-jarige Arnaud Démare, de wereldkampioen beloften van Kopenhagen 2011 die het jaar daarop meteen de Vattenfall Classics - Hamburg (een manche in de World Tour) won, was het gisteren in Torino de 62ste zege als contractrenner, waarin naast de al vernoemde topsuccessen ook: 

een dagzege in Qatar 2012 & 2014, Le Samyn 2012, een dagzege in de Driedaagse West-Vlaanderen 2012, de G.P. Cholet - Pays de Loire 2012, een dagzege in de Route du Sud 2012 & 2016, de G.P. Denain 2013 & 2017, zes dagzeges in de Quatre Jours de Dunkerque (drie in 2013, 2 in 2014, 1 in 2017), de eindzege in de Quatre Jours de Dunkerque 2013 & 2014, een dagzege in de Tour de Suisse 2013 & 2017, de RideLondon Classic (een manche in de World Tour) 2013, een dagzege in de Eneco Tour 2013, de G.P. d’Isbergues 2013 & 2014, twee dag- & de eindzege in de Tour de Picardie 2014, Halle-Ingooigem 2014 & 2017, het Kampioenschap van Vlaanderen in Koolskamp 2014, drie dag- & de eindzege in de Tour de l’ Eurométropole 2014, twee dagzeges in de Ronde van België in 2015, een dagzege in La Méditerranéenne 2016, een dagzege in Paris-Nice 2016-2017-2018, Binche-Chimay-Binche 2016, twee dagzeges in Bessèges 2017, een dagzege in het Critérium du Dauphiné 2017, de Brussels Classic 2017, alle vijf de dag- en uiteraard de eindzege in de Tour du Poitou-Charentes 2018, twee dagzeges in de Route d’Occitanie 2019, een dagzege in de Tour de Wallonie 2019 en een dagzege in de Tour de Slovaquie 2019.    

Dit ‘gezegd zijnde’ zou ik er een aardige duit durven op verwedden dat Arnaud op termijn de kaap van honderd overwinningen rondt en daarna overschrijdt.