Eddy MERCKX en Roger 

DE VLAEMINCK lyrisch 

over de huidige generatie

 

 

Indien overbodige verkiezingen als ‘De Flandrien’ en ‘De Kristallen Fiets’ al voor iets goed zijn dan is het voor de interviews die eraan voorafgaan.

Eddy Merckx, de best(presterend)e in het algemeen, en Roger De Vlaeminck, na hem de best(presterend)e in de ééndagskoersen, lieten hun vakkundig licht schijnen over de huidige generatie tijdens het gebalde en (daardoor) o zo intense wielerjaar 2020.

Beiden prijzen vanzelfsprekend de Vlaamse coryfeeën Wout Van Aert en Remco Evenepoel, al tekenen ze enig voorbehoud aan bij de slaagkansen van de tweede wat betreft het winnen van grote ronden want de hoogste cols heeft hij in het bijzijn van de absolute toppers nog niet meegemaakt.

 

Eddy ziet in Wout een backup van Roger, die zich evenwel nooit zou uitgeleverd hebben aan teamgenoot (zoals hij ten andere pertinent nièt deed voor Johan De Muynck in de Giro van 1976).

Wout won Milano-Sanremo à la Eddy en à la Roger. Dat had hij in de Ronde van Vlaanderen kunnen herhalen maar dat was zonder de waard - Mathieu van der Poel gerekend. Vreemd dat Eddy en Roger het verder zo weinig over Mathieu hadden, tenzij in verband met zijn clash met Wout in Gent-Wevelgem waarbij Eddy en Roger insinueren dat zoiets hen als partners in crime nooit zou overkomen hebben en wat met Wout en Mathieu vanaf 2021 met Wout en Mathieu ook niet meer het geval zal zijn. 

Ook voor de nerveuze Julian Alaphilippe, de sprankelende Marc Hirschi en de flitsende Tadej Pogacar putten Eddy en Roger zich graag uit in superlatieven. Minder enthousiast zijn ze over Primoz Roglic die nochtans, net als in 2019, ontegensprekelijk de primus inter pares van 2020 was. Merckx verwijt hem dat hij geen initiatief nam zoals Pogacar wel deed. Primoz bracht inderdaad geen groot nummer zoals Julian, Marc, Tadej en Mathieu. Ook ik vroeg mij al vaker af of Roglic niet beter kan of niet beter wil. Michel Wuyts en Thomas De Gendt deden dat onlangs ook en hun conclusie was niet onverdeeld in het nadeel van de 31-jarige Sloveen. Daar kom ik eerstdaags nog op terug.  

 

Aangaande het wat neerkijken op de vroeg scorende Vlamingen in de Omloop en in Paris-Nice: in de jaren zestig en zeventig waren er ook Benoots en Stuyvens die hun moment(s) de gloire kenden, nietwaar Cees Bal, Noël De Pauw, Evert Dolman, Willem Peeters, Roger Rosiers, Willy Vekemans, … ?

 

Eddy en zeker Roger denken een halve eeuw later nog teveel in termen van ‘kopmannen en helpers’. De piramide is totaal veranderd. Winnen doe je in ploeg, bezie maar wat Patrick Lefevere met een collectieve aanpak voor mekaar kreeg. Vincere insieme! De huidige top is niet beter of slechter dan die van vroeger maar de subtop is meervoudig bréder.

 

Waar zouden Eddy en Roger zich situeren in het huidige tijdvak? Merckx’ palmares zou sowieso gereduceerd zijn om de eenvoudige reden dat hij beduidend minder koersen zou rijden. Roger zou zijn bestaand palmares misschien naar de kroon steken want hij zou in grote lijnen hetzelfde programma afwerken mét veel meer aandacht voor de Tour, die hij indertijd versmaadde, geen enkele keer uitreed en slechts één dagzege behaalde.