Illustere wielerploegen

 

 Mercier-BP-Hutchinson 

… met Raymond Poulidor lang niet 

als het enige vlaggenschip

 

Mercier (fietsen) moet het inzake duurzaamheid afleggen tegen zijn concullega Peugeot maar het had toch ook een zware voetafdruk op het internationale profwielrennen: als hoofdsponsor van 1935 tot en met 1969 en daarna (tot 1983) als cosponsor. 

Antonin Magne is de rode begindraad door het overwegend paarse verhaal, eerst als renner en daarna als ploegleider (van 1945 tot 1969). Meer dan voor de anderen was Antonin de koersvader van Raymond, die inzake vrekkigheid ook veel van zijn mentor opstak.

Poupou was een hondstrouwe soldaat die van 1960 tot en met 1976 onafgebroken voor Mercier reed. Hij kon de Tour niet winnen (wel drie keer tweede en vijfmaal derde) maar zijn exposure en poupoulariteit overstegen dat manco. Hij behaalde voldoende andere grote overwinningen, waarvan de eerste de meeste verrassende was: Milano-Sanremo in 1961! Hij was bijna 25 jaar en niemand buiten Frankrijk die hem al kende. Tegen Jacques Anquetil moest hij het vrijwel keer op keer afleggen en dat leek zich met Eddy Merckx te herhalen. Het was ook dan ook een verrassing van formaat toen op 36ste en 37ste Merckx op deslotdag verschalkte in Paris-Nice. Nog was dat niet het zijn ultieme kunstje want in 1976 stond hij als 40-jarige een achtste keer op het podium van de Tour.

 

Mercier was evenwel nog véél méér dan Raymond Poulidor. Ook andere ronkende namen zetten Mercier in the picture met spraakmakende overwinningen:

• de Tour in 1937 (Roger Lapebie) en 1955 (Louison Bobet);

• de Vuelta in 1964 (Raymond Poulidor), 1965 (Rolf Wolfshohl) en 1979 (Joop Zoetemelk)

• de Giro: Mercier nam er geen enkele keer deel.

18 monumentale klassiekers

• Milano-Sanremo 1954 (Rik Van Steenbergen), 1956 (Fred De Bruyne), 1960 (René Privat), 1961 (Raymond Poulidor);

• Ronde van Vlaanderen 1942 (Briek Schotte), 1944 en 1946 (Rik Van Steenbergen), 1954 (Raymond Impanis), 1955 (Louison Bobet), 1974 (Cees Bal);

• Paris-Roubaix 1943 (Marcel Kint), 1948 en 1952 (Rik Van Steenbergen), 1954 (Raymond Impanis), 1956 (Louison Bobet);

• Liège-Bastogne-Liège 1948 (Maurice Mollin), 1956 (Fred De Bruyne), 1963 (Frans Melckenbeeck);

… en de klassiekers daar net onder: 

• Paris-Tours 1954 (Gilbert Scodeller), 1956 (Albert Bouvet), 1977 en 1979 (Joop Zoetemelk)

• Amstel Gold Race 1974 (Gerrie Knetemann).

Marcel Kint (1938) en Rik Van Steenbergen (1949) zetten Mercier op de regenboogtrui.

In de jaren zestig vormde er zich bij Mercier een Vlaamse enclave met onder anderen Frans Aerenhouts, Frans Melckenbeeck, Jos Schils, Jos Spruyt, Roger Swerts, Willy Vanden Berghen, Vic Van Schil, … 

Frans Melckenbeeck had het na zijn carrière over een voor die tijd vorstelijke vergoeding van 50.000 fr. (1.250 euro) per maand. 

 

Na 1969 loste Mercier de rol als hoofdsponsor. Het liet zich flankeren door Fagor (1970-1972), Gan (1973-1976), Miko (1977-1982) en tenslotte Coop (1983).

Het was het einde van een lange periode, waarin de fietsnaam en de shirtreclame dezelfde waren.