Illustere wielerploegen

TI-RALEIGH en PANASONIC

 

Het fé-no-méén

Peter POST

 

… de geestelijke vader van het totaalwielrennen

 

Peter Post, een boomlange Amsterdamse slagerszoon, was een uitmuntende coureur. Hij was niet voor één koersgat te vangen want als oorspronkelijke pistier (vice-wereldkampioen achtervolging in 1963, wereldrecordhouder achter de derny, winnaar van 65 zesdaagsen) verlegde hij vanaf 1960 de focus naar de weg. Zo won hij in 1964 Paris-Roubaix van regérend wereldkampioen Benoni Beheyt. Ook de beperkte hoogtemeters kon hij aan, anders was hij geen tweemaal derde (in 1963 en 1964) en tweede (na Eddy Merckx in 1967) geworden in La Flèche Wallonne.

Na zijn carrière als renner stortte Peter zich op de horeca door in ‘zijn’ Amstelveen een bowling annex kiprestaurant te runnen en eigenaar te worden van andere restaurants. Toen zijn bowling in eind april 1973 afbrandde, maakte hij zijn comeback in de wielrennerij met TI-Raleigh als uitvalsbasis. Na een bescheiden begin in 1974 bracht Roy Schuiten (die tweemaal op een rij de G.P. des Nations won maar faalde voor het werelduurrecord) één en ander in stroomversnelling. Het team won jaar na jaar aan kwaliteit en werd gaandeweg top of the bill. De bruin-rode garde won vrijwel alles met de Tourzege van Joop Zoetemelk in 1980 als kroonluchter.

Na 1983 leek het tij om te slaan. TI-Raleigh zette er oververzadigd een punt achter en met Jan Raas bleek een verdere samenwerking onmogelijk. De Zeeuw begon met enkele soulmates aan een nieuw project met Kwantum Hallen. Lang kon hij daar als coureur niet van genieten, een zware val in de afzink van de Cipressa markeerde zijn einde als coureur, hij werd meteen ploegleider. 

Ook Peter Post had onderwijl niet stilgezeten. Nederland telde voldoende talentvolle coureurs, opgelijst met complementaire buitenlanders, voor twéé topploegen. Panasonic zorgde voor een solide financiële inbreng. Peter wilde met hen even goed doen als met TI-Raleigh en daar slaagde hij, zelfs zonder Tourzege, ook in.

Eén van zijn merkwaardigste realisaties was het monopoliseren van de ploegentijdritten. Zijn discipelen wonnen er in de Tour een vol dozijn van: negen met TI-Raleigh en drie met Panasonic. Jammer dat er in hun tijdvak geen WK ploegentijdrit bestond, ze zouden er in gegrossierd hebben. Voor een team zijn dit de mooiste overwinningen die er kunnen bestaan.

 

Aan 10 jaar Raleigh (1974-1983) en 9 jaar (1984-1992) Panasonic probeerde Post nog een vervolg te breien met Novemail-Histor dat slechts een afkooksel was van wat eraan voorafging zodat Peter in 1995 op zijn 61ste de eer aan zichzelf hield.

 

Peter Post, die begin 2011 op 77-jarige leeftijd overleed, was een intrigend persoon. Waar hij verscheen, vulde hij letterlijk en figuurlijk de kamer. Je mocht hem, zoals Rinus Michels van het totaalvoetbal, als de geestelijke vader van het totaalwielrennen opvoeren. Niemand die hem daarin ooit nog naar de kroon zou steken maar dat was zonder de waard - Patrick Lefevere gerekend. Die is met Quick.Step alleen al reeds 18 jaar aan de slag en hij zal bij leven en welzijn de kaap van twintig ronden en daar ging nog meer dan aardig wat aan vooraf.