Met hun zevenen in de top tien, wauw !

Oh wat deden de Vlamingen

het goed in het ‘Europees kampioenschap’ veldrijden

 

De Vlamingen hebben het wel goed gedaan hé op het Europees kampioenschap in Rosmalen - ’s Hertogenbosch (Ned.)?! 

Het omgekeerde verhaal van de Nederlanders die bij de vrouwen de eerste vier plaatsen innamen.

Welk kampioenschap? Het Europees?! Beetje serieus blijven hé! Benoem het hooguit het kampioenschap van de Lage Landen, gemonopoliseerd door de Vlamingen met enkele aanklampende Nederlanders op respectabele afstand gevolgd door een gevluchte Spanjaard en een verloren gereden Fransman.

Er is zowaar zelfs een wereldkampioenschap voorzien in Oostende op 31 januari 2021 = een kampioenschap van België waaraan Nederlanders mogen deelnemen. Laten we het iets breder het open kampioenschap van de Lage Landen noemen want omdat er daar minder Vlamingen en Nederlanders mogen aan deelnemen kan het niet anders of enkele vreemde snuiters wurmen er zich tussen. 

Begrijp mij niet verlkeerd: veldrijden is ontegensprekelijk een topsport, een exacte zelfs waarin de beste heel meestal wint maar de regionale setting en de dito bezetting maken er een desolate bedoening van.

Het weerhoudt er Michel Wuyts en Paul Herygers niet van om zich telkens opnieuw uit te putten in lyrische overacting die zich soms tot twee keer per weekend herhaalt en waarbij het déjà vu - gevoel overheerst.

Er is evenwel beterschap op komst want dé twee absolute grootmeesters komen er de volgende weken sporadisch bij. Wat blijkt evenwel: de ene is een Vlaming, de andere een Nederlander. Goed voor de (sic) internationalisering. 

Zelfs bij de die-hards begint het stilaan te dagen dat er zich na sanering een andere aanpak opdringt. Voorlopig kunnen de actoren zich nog verschuilen achter het voorwendsel corona maar eens die erop zit zullen de puinen ontbloot worden.