Guillaume MARTIN

waardige winnaar van de bergprijs

 

Met (zo goed als zeker) Guillaume Martin (16de in de tussenstand op 12’25” van Richard Carapaz) zal de 75ste Vuelta een waardige winnaar van de bergprijs mogen begroeten.

Het is de jongste jaren wel ànders geweest. Simon Clarke (2012), Nicolas Edet (2013), Davide Villella (2017) en Geoffrey Bouchard (2019) waren ronduit dissonanten op de erelijst van dit nevenklassement

Inzake aanpak gelijkt Guillaume Martin sterk op David Moncoutié, ook al van Cofidis, die vanaf 2008 viermaal op een rij deze bergprijs inpalmde.

Guillaume Martin liet zich als laatstejaarsbelofte vooral gelden met een zege in Liège-Bastogne-Liège (vòòr Silvio Herklotz en … Tao Geoghehan Hart) en met een dagzege (op La Rosière) in de Tour de l’Avenir (10de).

Vijf jaar later begon hij aan een mooie opmars in het tijdklassement van de Tour waarin hij voor Wanty-Gobert opeenvolgend 23ste, 21ste en 11de werd. Zijn overstap naar Cofidis leek dit jaar nog meer mogelijk te maken want vanaf de 7de tot en met de 12de rit bekleedde hij de derde plaats in de tussenstand. Een mindere beurt in het Centraal Massief naar Puy Mary kostten hem zijn plaats in de top tien die hij niet meer kon terugwinnen.

In zijn eerste Vuelta flirtte hij ook meermaals met een dagzege. In Sabiñánigo moest hij enkel wijken voor Tim Wellens. ‘s Anderendaags op de Aramón Formigal ontglipte Ion Izagirre hem en op Villanueva de Valdegovia was Michael Woods de betere. Ook op Alto de La Farrapona bleef hij knap overeind. Zelfs in de korte rit naar de Alto de l'Angliru werd hij niet zoekgereden nadat hij onderweg een stapeltje punten had gesprokkeld voor de bergprijs, die hem stilaan niet meer kan ontsnappen en die hij graag zou opschalen met een dagzege. Ook zie ik niet in wie er meer aanspraak kan maken op de superstrijdlust als de 27-jarige Parisien. Voor één en ander mag hij op de volste steun rekenen van Pierre-Luc Périchon. 

 

Doe vooral niet al te meewarig over zijn gelimiteerde status van Guillaume Martin als renner want in het algemene leven is hij de trotse bezitter van een master of arts in de wijsbegeerte. Hij kan dus als weinig anderen de wielrennerij filosoferen en relativeren.