Hij weet waarom hij zo altruïstisch is 

 

Wout VAN AERT wilde vooral niet eindigen zoals Wilfried NELISSEN in 1996-1998   

 

van Aert 2.0 kan nog altijd

 

Wout van Aert heeft, net als in de Clasica Jaen, ook in de cruciale tweede rit van de Volta ao Algarve niet aan zichzelf gedacht. Hij sloofde zich uit voor zijn notoire kopman Jonas Vingegaard en arriveerde op ruim een kwartier van de amper 20-jarige Zwitserse dagwinnaar Jan Christen. In de derde rit had hij de intentie om mee te sprinten maar deed het tenslotte toch niet wegens te gevaarlijk. Nogal wat kortzichtigen zien in die gang van zaken het voorspel van een (qua eigen resultaten) ook in 2025 teleurstellende Kempenaar. Dat zou kunnen maar daar ben ik nog zo zeker niet van.

Wout van Aert naamtekende halfweg september 2024 bij Visma | Lease a Bike een contract van onbepaalde duur. Hij had er al een verbintenis lopen tot eind 2026. Wout heeft overduidelijk de intentie om zijn rennerscarrière bij Visma | Lease a Bike af te sluiten met een verloning die voor de rest van zijn leven zijn materiële zorgen wegneemt.

Dat hoeft niet uit te sluiten dat Wout alsnog heropstaat als toprenner maar hij zal zijn momenta selectief kiezen wanneer ze zich voordoen, erdoor geobsedeerd zijn is passé. In 2024 verkeerde hij tweemaal in optimale doen en stond hij stijf van de ambitie om zowel in het voor- als in het najaar toe te slaan. Herinner u maar hoe hij in de E3 Harelbeke, ondanks een slechte positionering aan de voet van en een nerveuze stuurfout op de Paterberg, de enige was die de uitgebroken Mathieu van der Poel achternasnelde en tot net voor de hellende Karnemelk-beekstraat in verlegenheid bracht. Vijf dagen later werd hij tijdens Dwars door Vlaanderen door een vreselijke val in de afzink van de Kanarieberg bijna twee maanden uitgeschakeld. Het was niet zijn eerste zware beproeving en het zou ook niet zijn laatste zijn want bijna vijf maanden later was het weer van dat in de 16de rit van de Vuelta. Indien beide rampspoeden hem niet waren overkomen dan had hij een exquise voor- en najaar waargemaakt. 

Toch zet het een mens aan het denken en zeker van Aert, die kort daarna dertig jaar werd. Kenmerkend daarbij was dat hij de Tour van 2023 verliet na de 17de rit om de geboorte van zijn tweede zoontje (Jerome) mee te maken. Dat Jonas Vingegaard dan al gewonnen spel had, was mooi meegenomen maar geen voorwaarde.

 

Wat Wout allemaal overkwam roept meer dan een beetje de herinnering op aan Wilfried Nelissen een kwarteeuw geleden. Ook hij rolde van het ene onheil in het andere. De scheut die de overvolle emmer deed overlopen overkwam hem in Gent-Wevelgem 1996 waarin hij na amper 8 km. aan volle snelheid tegen een verkeerspaaltje knalde met draconische gevolgen: een dubbele open scheenbeenbreuk, een dijbeenbreuk en bovenal een fractuur van de knieschijf. Hij probeerde nog een comeback bij Palmans maar in 1998 begaf zijn knie het onomkeerbaar op training. Het voorval werd naderhand als een arbeidsongeval gecatalogeerd waarbij Nelissen voor 16% invalide werd verklaard. Zijn veelbelovende carrière had slechts een fractie opgeleverd wat ze in zich droeg.

Zo’n horrorscenario had ook van Aert kunnen overkomen. Ik denk dat dit in zijn hoofd heeft gespeeld bij zijn switch van uitgesproken kopman naar teamplayer met een langlopend contract dat hem en zijn gezin behoedt voor een zware maatschappelijke terugslag. Teamplayer hoeft ten andere niet te betekenen dat hij geen grote koersen meer mag proberen te winnen. Juist wel en zijn kompanen zullen er alles aan doen om hun onuitgesproken wegkapitein zoveel mogelijk terug te geven. Ik blijf erin geloven dat hij alsnog Vlaanderen en/of Roubaix kan winnen zoals Mathieu van der Poel vorig jaar deed. Wout stond eind maart - begin april conditioneel vrij dicht bij Mathieu, die al top was vanaf Milano-Sanremo waaraan Wout verzaakte. Dit scenario kan zich dit jaar herhalen maar dan hopelijk meer in het voordeel van Wout.

Bij leven en welzijn zal Wout daarna de Giro en de Tour combineren zoals hij in 2024 deed met de Tour en de Vuelta. Tussendoor werd hij derde in de Olympische tijdrit van Parijs. In de Vuelta scherper dan in de Tour met na vijftien dagen al drie dagzeges en evenveel tweede plaatsen plus de zekerheid dat de groene trui van de puntenstand terwijl ook de bolletjes van de bergprijs wenkten. 

En op het WK in Zürich was Wout voor Remco Evenepoel de missing link om de overmoedige Tadej Pogačar alsnog in verlegenheid te brengen.

In de Giro en de Tour van dit jaar kan Wout de sleutelfiguur te zijn in het reduceren van de almacht van het UAE Team Emirates, de draak met de vijf koppen (Almeida, Ayuso, Pogačar, Vine, A.Yates) die een spraakmakend klassement kunnen afdwingen.

De almacht die weet je nog wel Jumbo-Visma in 2023 zelf in pacht had met het vooral het winnen van de drie grote ronden. Ze waanden er zich onaantastbaar door, pestten Primož Roglič weg en de kansen keerden in 2024. Ook 2025 dient zich niet aan als een boerenjaar.

Ach, Wout van Aert; er valt zoveel (goeds) over te vertellen. Woutje die de mythische Mont Ventoux overwon, die Tadej Pogačar op Hautacam in 2022 van een derde opeenvolgende zege in de Tour hielp houden, die in tijdritten verschillen kan maken én bovenal: die nog performanter zou zijn indien hij zijn krachten meer voor ‘eigen gebruik’ wilde aanwenden maar dat almaar gereserveerder doet om bovenstaande redenen. 

Laat van Aert 2.0 maar aanmeren!