Mauro SCHMID

duizendpoot, teamplayer en voortaan ook subtopper

 

En zeggen dat ik aan Mauro Schmid twijfelde toen hij in 2022 als last minute naar Quick-Step - Alpha Vinyl (foto) kwam. Hij was vrijgekomen na het financiële verval van Team Qhubeka-Assos, een opportuniteit die Patrick Lefevere niet kon laten liggen.

 

Zowel in de winter van 2016 als die van 2017 werd hij als junior kampioen van Zwitserland veldrijden. Tussendoor profileerde hij zich ook als baanrenner met vier Zwitserse (individuele achtervolging in 2018, puntenrit & scratch in 2019, scratch in 2020) en drie Europese titels (puntenrit in 2017, ploegenachtervolging in 2017 en 2019). Zelfs van het mountainbike nipte hij even zodat we het onverkort over een jeugdige duizendpoot mochten hebben.

 

Als wegrenner stelde hij als tiener weinig voor met enkel een derde plaats in de G.P. Général Patton 2017 en de Zwitserse titel bij de beloften in 2019 als enige noemenswaardige uitslagen. In 2020 trapte hij nog meer ter plaatse zodat hij zijn driejarig contract bij Team Qhubeka vooral dankte aan zijn Zwitserse nationaliteit die ook deze is van cosponsor Assos. 

Een godbetert 34ste plaats in de Ardèche Classic was tot dan toe zijn ‘beste’ uitslag in 2021 tot hij zich op 21 mei out of the blue de elfde rit toe in de Giro toeëigende. Hij overleefde met Alessandro Covi de ontsnapping van de dag met grindwegen als natuurlijke bondgenoot.

 

Na veropenbarende testen werd hij breed in de rangen gesloten door Patrick Lefevere voor wie hij de stoutste verwachtingen overtrof. Vooral meerdaagse inspanningen bleken hem bijzonder goed af te gaan. In geen enkele rittenkoers bleef hij onopgemerkt. In de Tour of Oman was hij dicht bij een dagzege in Muscat, waar zijn kompaan Fausto Masnada won. In de Coppi e Bartali won Mauro zelf de openingsrit. In de sterkbezette Tour de Romandie werd hij geen enkele keer weggereden. In de Giro biste hij ei zo na als dagwinnaar, Koen Bouwman belette het hem op de Santuario di Castelmonte. 

De Ronde van België was in 2022 al zijn vijfde rittenkoers. In de koninginnenrit rond Durbuy ontglipte de dagzege hem aan de explosievere Quinten Hermans maar Mauro kwam er wel in het bezit van de leiderstrui die hij in de slotrit naar Beringen consolideerde. 

 

Schmid ging in 2023 op zijn elan door en werd grof wild op de transfermarkt. Lefevere wilde hem graag houden maar wenste niet te concurreren met het bod van Team Jayco - AlUla.

Mauro stelde niet teleur, al werd zijn lente verzuurd door een aanslepende knieblessure, die hem pas half juni aan het seizoen liet beginnen. Zijn inhaalbeweging mocht er best wezen: als kampioen van Zwitserland (zijn gamechanger) behaalde hij een dag- en de eindzege in de Tour de Slovaquie. In de Vuelta kwam hij tweemaal dicht bij een dagzege en ook als tijdrijder etaleerde hij zijn kunnen door op de openings- en op de slotdag zevende respectievelijk vijfde te worden. 

 

Mauro werd begin december 2024 nog maar 25 jaar maar als ervaringsdeskundige staat hij al jaren verder. Dat liet hij meteen blijken in 2025. Na een zachte aanloop in Tour Down Under (toch ei zo na winnaar der bergprijs) won hij de zondag daarop de Cadel Evans Race, een manche van de WorldTour. Met het hoofd en de benen realiseerde hij dat door zich gedeisd te houden om na de slotklim (de Challambra Crescent op 10 km. van de finish) en ingeleid door zijn kompaan Chris Harper weg te rijden uit de kopgroep en solo aan te komen. RedBull-Bora-hansgrohe, met Finn Fisher-Black en titelverdediger Laurence Pithie, werd het verliezende team van de dag. Mauro had zijn lesje van twee jaar geleden geleerd toen hij op dezelfde plaats te vroeg aanging en op enkele hectometer van de finish werd teruggepakt. Toen kon hij zich nog foutjes veroorloven, voortaan minder want hij is één der sterkhouders van zijn team niet als sprinter (daar hebben ze Dylan Groenewegen en good old Michael Matthews voor) noch als klassementsrenner, daarvoor hebben ze Ben O’Connor bij Decathlon - Ag2r La Mondiale weggehaald.

Mauro Schmid wordt als vrijbuiter en als teamplayer par excellence opgevoerd, rollen die hem het best moeten liggen en die niets uitsluiten.

 

Misschien zijn het slechts voetnoten maar toch twee die er een beetje toe doen: hij hielp Zwitserland zowel in Wollongong 2022 als in Glasgow 2023 het WK mixed relay ofte gemengde ploegenestafette winnen. Als dubbele titelverdediger werd La Suisse, zonder Schmid, in Zürich 2024 pas achtste.