Tadej POGAČAR

gun hem, tot het tegendeel al of niet blijkt,

het voordeel van de twijfel!

 

 

Met hun insinuerend statement hebben Thomas De Gendt en Greg Van Avermaetde dopingknuppel in het hoenderhok gegooid. 

Beiden komen er, na fraaie passages, nu niet meer aan te pas in de Tour. 

Het soevereine meesterschap van Tadej Pogačar steekt inderdaad velen de ogen uit maar dat was eerder ook met anderen al het geval.

Van die tyconen werd enkel Lance Armstrong tot op het bot ontmaskerd. Nu stelt men zich terechte vragen rond de steile opmars van een nog maar 22-jarige Sloveen die er zich op de rustdag online sec van afmaakte met: “Ik heb zondag drie dopingcontroles gekregen. Dat moet volstaan”.

Oh ja?! Zou dat een hermetisch sluitend bewijs zijn? Hopelijk wel want anders incasseert het wielrennen un coup fatal. Of ik Tadej Pogačar verdenk? Niet per se maar het is toch logisch dat men behalve bewonderend ook verwonderend op zijn exploten toeziet?! 

Benieuwd of Tadej tijdens de tweede helft van deze Tour even manifest zal (durven) zijn als tijdens het apocalyptische Alpenweekend? Ik denk dat hij behoedzamer uit de hoek zal komen, zelfs al zal hij aan zijn nakende eindoverwinning graag nog enkele dagzeges willen laten voorafgaan.

 

Doping is sowieso niet langer een handvat waarvan een coureur zich à la carte ongestraft kan van bedienen. De gevolgen zijn draconisch: een hoge pakkans en een gigantische strafmaat. Het is natuurlijk de vraag of een positieve controle aan de renner dan wel aan zijn entourage ligt. Om de entourage van Tadej Pogačar is overigens veel te doen, maar ook dat is geen bewijs van schuld!

 

De feiten afwachten is de beste houding. Daarom zijn de confidenties van Thomas De Gendt (nog één jaar onder contract bij Lotto-Soudal) en Greg Van Avermaet (nog twee bij AG2R-Citroën) slim noch relevant.

Serge Pauwels, performance manager bij Belgian Cycling,  fileert het statement van De Gendt: 

“Thomas heeft een destructief kantje in zich eens het slecht gaat.”

Evenwel: hoe zou je in Thomas’ plaats zijn? Zoveel bereikt ‘met eigen middelen’ en dan met lede ogen moeten vaststellen dat je de hoofdgroep van 70 renners moet laten rijden terwijl je er in 2019 nog uit wegreed om uren later een eclatante dagzege te behalen?

Ook Greg, die in Rodez 2015 en op Le Lioran 2016 een heuse bergrit in de Tour won, moet nu machteloos toezien hoe vèr hij achter de feiten koerst. Op de zondag dat hij zijn ophefmakende verklaring aflegde, arriveerde hij in Tignes vijf seconden binnen de tijdslimiet 37’ na de winnaar van de dag,  zijn jonge ploegmaat Ben O’Connor die een Pogačariaanse prestatie neerzette. Stelde Greg zich daar evenveel vragen bij?

 

Dit maar om te zeggen hoe moeilijk het is om de actuele ontwikkelingen juist te taxeren. Het is evenwel goed dat er over gediscusseerd wordt in plaats van het klakkeloos aan te nemen. Dàt zou pas erg geweest zijn.