Zelfs al behoudt Tadej POGACAR 

zijn allicht gewonnen spel

 

Dit kan het begin zijn

van een offensieve Tour

 

Mathieu van der Poel kan nu ook tijdrijden, moet zijn: hij wil nu ook kùnnen tijdrijden. Vanuit zijn intrinsieke capaciteiten kon daar geen enkele twijfel over bestaan, wel vanuit zijn idée fixe ‘dat tijdrijden niets voor hem was’. Misschien moet hij komend weekend ook ‘willen kunnen’ klimmen, je weet nooit waartoe ook dàt leidt. 

Over Wout Van Aert wordt al te meewarig gedaan. Is het de goegemeente soms ontgaan dat hij de toegejuichte scherpe tijd van Mathieu nòg met een fractie overtrof? Als dat geen referentie is voor iemand die begin mei out of the blue door een blindedarmontsteking overvallen werd die hem drie weken van intensief trainen weerhield en verstek deed geven voor het Critérium du Dauphiné? Wout kan enkel maar groeien in deze Tour, in schril contrast met de twee vorige edities waarin hij van meet af aan en niet enkel aan de bak moest. 

Allesoverstijgend is uiteraard de prestatie Tadej Pogacar die voor velen de 108ste Tour al op zak heeft. Dat is, zelfs indien hij van brute pech gespaard blijft, nog lang niet het geval. Hij is uiteraard, méér nòg dan hij al was, de topfavoriet maar er kan nog zoveel gebeuren. Het zal hem in elk geval meer moeite kosten dan in september 2020 toen hij (met dank aan … Jumbo-Visma, georchestreerd door de meesterlijke Wout Van Aert) de hele Tour op vinkenslag mocht liggen vooraleer op La Planche des Belles Filles genadeloos toe te slaan en zijn negen jaar oudere landgenoot Primoz Roglic alsnog van zijn sokkel te stoten. 

Nu zijn de rollen omgekeerd. Wat toen het einde was, is nu het begin. Tadej torst het loodzware koersheft en de slopende geplogenheden die dat met zich brengt. Hoe berekend is zijn UAE Team op zijn taak? Na Marc Hirschi is ook Brandon McNulty zwaar ten val gekomen. Pogacar zal allicht te taktiek van ‘de aanval is de beste verdediging’ huldigen en meeschuiven met zijn rivalen die hem in het hooggebergte (proberen te) belagen: Jumbo-Visma en de Ineos Grenadiers, die met Primoz Roglic respectievelijk Thomas Geraint al om en bij de 100 seconden moeten ophalen. 

Er is ook de veropenbarende Jonas Vingegaard (toch ‘al’ 24,5 jaar en die qua Body Mass Index als enige onder de 20 duikt) en die als tijdrijder enorme progressie heeft geboekt. In de 33,7 km. tijdrit van de Vuelta 2020 bleef hij steken op de 103de plaats met 6’35” meer dan zijn kopman Primoz Roglic, in Laval 2021 deed hij zowaar drie tellen beter dan het duo Van Aert - van der Poel. 

Jumbo-Visma kan le petit embarras du choix wie het als kopman moet uitspelen: good old Primoz of jeune premier Jonas. Het nakende weekeinde in de Alpen kan al uitsluitsel brengen. Ook benieuwd doe Wout er tussen rijdt en hoe hij het er vandaag en/of morgen van afbrengt in eventuele massaspurten.

Last but not least is er wereldkampioen Julian Alaphilippe die wat tussen de plooien is gevallen omdat hij richting Laval un jour sans (14de op 1’11”) kende maar zich toch nog handhaaft in de top van de tussenstand. Hij kan een bevoorrechte toeschouwer zijn wanneer de klassementsrenners hun duivels ontbinden. Volgende dagzeges kunnen dan niet vèraf zijn en zonder daar initieel op te focussen is zelfs de groene trui geen mission impossible aangezien in de tussenstand enkel Michael Matthews (winnaar in 2017) in zijn buurt staat.

 

Het lijkt bij voorbaat vast te staan dat dit, zelfs al is Tadej Pogacar nu al de would be winnaar, de boeiendste Tour in jaren wordt en waarvan de nog steeds 22-jarige Sloveen de hopelijk overmoedige voortrekker kan zijn. 

Zoals de Tour van 2020 zat ook die van 2019 muurvast omdat Deceuninck - Quick-Step (voor de elf gele truien van Julian Alaphilippe) en vervolgens Jumbo-Visma inzonderheid Wout Van Aert (voor de podiumplaats van Steven Kruijswijk) de voordeur op slot hielden. Egan Bernal werd ook nog gediend door de inkorting van de twee Alpenritten.