50 jaar geleden...
Jef Planckaert, de ideale kampioen van België
Tom Boonen is de absolute favoriet voor het kampioenschap van België dat volgende zondag in zijn Geelse achtertuin wordt betwist. Indien hij daar zou in slagen dan is het de (reeds vaststaande) renner van 2012 die de driekleur grijpt. Dat gebeurt niet elk jaar maar wel onder meer in 1962.
Het kampioenschap van België werd in die dagen nog eind juli en dus nà de Tour georganiseerd. Rik Van Looy was er, na zijn zware val in de Tour, nog niet bij. Opnieuw moest zijn eerste luitenant Jef Planckaert het voortouw overnemen. In de Tour had hij dat al met verve gedaan. Na de klimtijdrit op de Superbagnères (waarin hij tweede werd op 1'25" van Federico Bahamontes) had hij de gele trui veroverd en behouden tot aan de lange (68 km.) tijdrit naar Lyon op de derde vrijdag, die hij met 5'19" verloor aan Jacques Anquetil, die meteen zijn derde Tour zonder discussie won.
Veertien dagen later, in de nazindering van die sprankelende conditie maar met tweeëndertig lucratieve deelnames aan criteriums in de kuiten, kreeg hij ter gelegenheid van het kampioenschap van België in Namur een parcours op maat geserveerd. Het was alsof dé renner van 1962 op zijn wenken bediend werd. Hij liet de buitenkans niet ongemoeid, al deed het Philco-duo Emile Daems - Jos Hoevenaers nog zo zijn best om een coup op te zetten. Het duurde wel tot de elfde bestijging van de Citadel eer Jef Planckaert, die zich tot dan toe gedeisd had gehouden, uitbrak. De West-Vlaming gaf niet meteen de indruk gegeven het gebeuren naar zijn hand te kunnen zetten maar plots sloeg zijn turbo toch aan. Op de twaalfde passage van de Citadel reed de Otegemnaar al los aan de leiding en tijdens de twee ultieme ronden diepte hij zijn voorsprong uit tot anderhalve minuut op Jos Hoevenaers en Guillaume Van Tongerloo en nog meer op de anderen.
Hoevenaers werd naderhand gedeklasseerd omdat hij zich, krampen veinzende, liet uitzakken om zijn lekgereden kopman Emile Daems terug te brengen. Dat mocht want het BK stond als een individuele koers gecatalogeerd. Vandaag de dag zou een coureur voor dergelijke onbewijsbare feiten een advokaat inschakelen en zijn gelijk halen als men hem al durfde te declasseren.
Jef Planckaert had tijdens het koersjaar van zijn leven de kroon op het werk gezet. Behalve zijn exquise Tour had hij eerder op het jaar ook al Paris-Nice, Liège-Bastogne-Liège, le Tour de Luxembourg,... gewonnen. Tussendoor werd hij vooral ook zesde in de Ronde van Vlaanderen en vierde in Paris-Roubaix, twee prestaties die niet meer binnen het vermogen liggen van de hedendaagse klassementsrenner.
Op zijn 28ste was hij de beste renner ter wereld en dat werd tijdens de tweede helft van het seizoen met de Belgische driekleur in de verf gezet. Tom Boonen wil het hem zondag aanstaande feilloos nadoen.
Jef Planckaert, de grote gevierde van een halve eeuw geleden, is al vijf jaar niet meer onder ons. Hij overleed op 22 mei 2007 aan de gevolgen van een slepende ziekte. Hij leefde als een asceet en lang na zijn carrière ondernam hij een dagelijkse fietstocht aan een vrij onderhoudend tempo. Hij zag er in die dagen fantastisch uit maar die perceptie is kennelijk geen garantie dat men over een ijzeren gezondheid beschikt. Jef Planckaert werd 73 jaar en in het huidige tijdvak is dat realtief jong.