Een wereld van verschil in beléving 
tussen Gilbert - Hushovd en Evans - Van Avermaet
Thor Hushovd zal geen twaalfde keer op rij aanzetten in dé Tour. De Noorse ex-wereldkampioen zal eind juni nog niet voldoende hersteld zijn van een virale infectie die zijn hele lente verbrodde met een opgave tijdens de vijfde rit in de Giro als absolute dieptepunt. Sedert die voor hem deprimerende 10 mei kwam hij niet meer in competitie maar nu zou hij volgens teamdokter Max Testa opnieuw in goede gezondheid verkeren. Toch komt de Tour voor hem te vroeg en in de plaats daarvan rijdt hij de Ronde van Polen, die elf dagen later begint en behalve korter ook minder slopend is. Aansluitend is er de Olympische wegrit in Londen. En de maand daarop kan hij dan naar de Vuelta om er te finetunen voor het wereldkampioenschap in Valkenburg, waar hem een parcours op maat wordt geserveerd.
Toch kan ik er niet bij dat Thor Hushovd eerst helemaal ontdaan uit de Giro moest stappen vooraleer men een virale infectie, die al langer in hem moet gewoekerd hebben, op het spoor kwam. BMC heet de duurste team van het wielerpeloton te zijn. De medische begeleiding moet in dat budget een belangrijke post zijn. En toch laat men Thor wekenlang aanmodderen met een kwakkelende gezondheid. Kan toch niet?!
Parallel met de terugval van Thor Hushovd was er die van Philippe Gilbert. Die zou op de sukkel geweest zijn met de ... tanden. Hadden ze ook dàt niet eerder kunnen ontdekken? Kom nou... Dan moet BMC zijn medische staf op staande voet ontslaan!
Wat ik met deze gedachtengang wil insinueren? Niet wat je voortvarend denkt! Of het zou moeten zijn dat de gezworen kameraden Gilbert en Hushovd op eigen houtje hebben gelaboreerd. Toch wens ik het ook daar niet te vinden. Ik denk dat het eerder met decompressie te maken heeft. Philippe en Thor hebben de jongste vijf jaar constant op de toppen van de tenen geleefd. Tijdens het tussenseizoen 2011-2012 achtten zij de tijd misschien rijp om de teugels eens te vieren, iets wat Tom Boonen - wat men ook moge beweren - tijdens de winter nooit gedaan heeft. Tom deed het eerder op flitsende wijze tijdens het seizoen. Daar hadden zijn valpartijen in 2011 niets mee te maken.
Het wedervaren van Philippe Gilbert en Thor Hushovd staat in schril contrast met de frissere hoofden van Cadel Evans en Greg Van Avermaet, die - ook deel uitmakend van het geviseerde (?) BMC - wel aan een uitstekend seizoen bezig zijn. Beiden hebben eerst een andere sport, mountainbike respectievelijk voetbal, beoefend en zijn daardoor nog steeds gedreven om zich te profileren in hun tweede sport, waarin alles nieuwer was dan voor Gilbert en Hushovd. De inmiddels 35-jarige Cadel Evans is een vakidioot (in die betekenis een flatterend begrip) à la Lance Armstrong. Het moeilijkste heeft hij gehad: het najagen van een Tourzege, die hij in 2011 in zijn zevende poging behaalde. Op dat moment viel er een loodzware last van hem af. Als er een schaap over de heikele dam is, dan kent de volgende zo de weg op voorwaarde dat hij over dezelfde gezegende conditie beschikt. En dat doet hij! Zijn zege in de openingsrit in het Critérium du Dauphiné, bijna twee maanden na zijn eindzege in het Critérium International, onderschrijft dat. Inzake omgaan met stress heeft hij een aardig voetje voor op zijn waarschijnlijke challengers Vincenzo Nibali, Tony Martin, Bradley Wiggins,... En over Andy Schleck zullen we maar wijselijk zwijgen zeker?
Greg Van Avermaet van zijn kant heeft het ook goed bekeken. Hij handhaafde zich against all odds maar aan flink verbeterde financiële voorwaarden, in de luwte die hem niet verbiedt om toe te slaan wanneer de gelegenheid zich daartoe voordoet. In Paris-Tours 2011 mocht hij er al een eerste keer van nippen en volgens insiders krijgt zijn carrière een prachtige nazomer, zeg maar zomer want hij is nogmaar zeventwintig jaar en hij bevindt zich dus nog maar aan het begin van zijn oogstjaren.
Schrijf Philippe Gilbert noch Thor Hushovd vooral niet af. In Londen en Valkenburg kunnen zij tot smaakmakers en/of gelauwerden behoren.