Peter Sagan met de Sa van Giuseppe Saronni
Peter Sagan werd op 26 januari tweeëntwintig jaar. Door na de proloog ook de tweede rit in de Tour de Suisse te winnen rondde hij zijn globaal aantal overwinningen voor dit jaar op tien af en globaal (vanaf 2009) op drieëndertig.
De jonge Slowaak vertoont nogal wat gelijkenissen en raakpunten met Giuseppe Saronni (°1957) ruim dertig jaar geleden. Die liep toen nòg overweldigender van stapel en had na zijn eerste vier campagnes als contractrenner al bijna honderd (!) zegestreepjes achter zijn naam. In die dagen moest er weliswaar voor veel minder geld veel vaker gekoerst worden. Beppe profileerde zich meteen ook als klassementsrenner in de Giro, waarin hij in 1978 debuteerde met een vijfde plaats. Het jaar daarop behaalde hij al zijn eerste eindzege, die hij herhaalde in 1983 maar waarna hij het beste reeds had gehad.
Zo'n vaart zal het met Peter Sagan allicht niet lopen. Hij zal het statuut van klassementsrenner niet nodig hebben om een fortuin te verdienen. Zijn eerste Tour wordt significant. Hij mikt er, via de hem op het lijf geschreven proloog in Liège, op de tijdelijke gele en de definitieve groene trui van de puntenstand. Dagzeges en niet het hooggebergte zullen dat moeten schragen. De Vuelta 2011, zijn eerste grote ronde, kon hij nog niet winnen op punten. Daar zijn in de bergritten evenveel punten te verdienen als in de vlakke etappes en dat diende meer de zaak van Bauke Mollema, een klassementsrenner en betere klimmer uit de tweede rij. Peter Sagan eindigde in die Vuelta 121ste na het behalen van drie dagzeges. Ook in de lopende Tour de Suisse nam hij in de eerste bergrit afstand van een goed klassement want in de tussenstand staat hij 110de op 12'39" van Rui Costa.
Een verstikkende rol van klassementsrenner zal dus allicht niet aan Peter Sagan besteed zijn. Hij is te briljant om ook nog regelmatig te zijn en is liever een coureur voor alle seizoenen. Hij maakte een sublieme lente door. Na een dagzege in Tirreno-Adriateco werd hij vierde in Milano-Sanremo, tweede in Gent-Wevelgem, vijfde in de Ronde van Vlaanderen en derde in de Amstel Gold Race.
Daarna bleef hij een maand uit competitie maar stilgezeten heeft hij geenszins, anders behaal je bij je heroptreden geen vijf dagzeges in de Tour of California.
Peter Sagan kan én zal dus Giuseppe Saronni naar de kroon steken, zeker indien je de Giro-klassementen van die laatste buiten beschouwing laat. Beppe won La Flèche Wallonne 1980, het wereldkampioenschap 1982 (Goodwood), de Giro di Lombardia 1982, Milano-Sanremo 1983 en bijna ook Paris-Tours 1979 en Liège-Bastogne-Liège 1983.
Opmerkelijk is ook dat zowel Giuseppe Saronni als Peter Sagan als junior in een ander onderdeel van het wielrennen uitblonken. Saronni werd in 1974 en in 1975 kampioen van Italië sprint, Sagan was een getalenteerd veldrijder en vooral mountainbiker (Europees kampioen en wereldkampioen in 2008).