Sven Vandousselaere's euro eindelijk gevallen

Met de jonge tiener Sven Vandousselaere leek er een nieuwe topper in de maak. Als eerstejaars behoorde hij in 2003, zowel boven als onder de taalgrens, tot 's lands vijf beste nieuwelingen. Hij leek dus een jongen voor alle terreinen die bovendien over een afrondend eindschot beschikte. Daarna ging het al bergaf met hem, op zijn zestiende zowaar. Hij kon zich almaar minder vinden in doordreven trainingstochten en had vanzelfsprekend repercussies op zijn resultaten. Toch kon hij in 2011 voor Omega Pharma - Lotto in de beroepscategorie aantreden. Voor de nog altijd liederlijke Eernegemnaar was het evenwel too great too early omdat het meer gangbare too little too late eens om te keren. Zijn prestatiestaat was vrijwel nihil. Hij geraakte slechts aan veertig koersdagen uitgesmeerd over nog geen zevenduizend competitiekilometers. Op het einde van die fletse campagne mocht hij logisch beschikken. Hij kreeg ter elfder ure, niet zonder met de nodige tussenkomsten, een ultieme kans bij Topsport Vlaanderen. 

De bal lag volkomen in het kamp van Sven. De grote wijzer was ondertussen de vijf vòòr twaalf gepasseerd. Weinigen die nog in hem geloofden. Sven zou op termijn diepe spijt krijgen van het slechte beheer van zijn onmiskenbaar talent en het onbenut laten van de wenkende mooie kansen.
Maar Sven kwam tot inkeer. In november 2011 had hij, tot grote ergernis van zijn vader Marnix, de trainingsdraad nog niet heropgenomen maar drie-vier maanden later stond hij er wel. Aanvankelijk leefde hij zich vooral in marathonontsnappingen waarmee hij niets meer / niets minder bewondering afdwong. Toch mocht het iets meer zijn dan dat en dat werd het ook met zesde en negende plaatsen in de Ronde van Zeeland Seaports respectievelijk de Ster ZLM Toer.
Nog veel spraakmakender was wat hij op het kampioenschap van België in Geel verrichtte. Op 38 km. van de finish brak Tom Boonen uit. Onhoudbaar, zo leek het. Niemand leek hem te kunnen stoppen maar de notoire speelvogel Sven Vandousselaere deed het. Met Julien Vermote als een blok aan zijn been en met Kristof Goddaert in steun slaagde hij erin warempel in het gat te dichten. Aan de titel en de driekleur denken was not done maar een podiumplaats moest dé koersdag van zijn leven bekronen. Het werd een bronzen medaille die naar een triomf smaakte.
Misschien luidt dit hoogstandje Vandousselaere's terugkeer in als potentiële topper en mag hij vanaf 2013 weer deel uitmaken van een Pro Tour Team, waarin hij - navenant zijn potentiële mogelijkheden - zeker thuishoort. Het is een niet eens zo moeilijke stap als het omdraaien van de stugge knop van kunnen naar uitvoeren tijdens het tussenseizoen 2011-2012.