Blijft Bradley Wiggins overeind in de Alpen?
Bradley Wiggins is aan een feilloos traject richting Tour bezig. Na de tijdrit in de Algarve, die op de Col d'Eze in Paris-Nice en deze in Romandië won hij in het Critérium du Dauphiné met veel overwicht zijn vierde tijdrit van het seizoen. Een prettig vooruitzicht van de 99ste Tour, bezwangerd met ruim honderd kilometer tegen de klok.
De volgende drie dagen zal blijken of Bradley er dezelfde paraatheid op nahoudt in de Alpen met: op vrijdag de Côte de Corlier (762 m), de nog ongekende en dus gevreesde Le Grand Colombier (1501 m), de Col de Richemond (1051 m); op zaterdag de koninginnenrit over col de de Pleinpalais (1173 m), de col de la Colombière (1613 m), en de col de Joux Plane (1691 m); op zondag de col de Vernaz (807 m), de Col du Corbier (1230 m) en de aankomst in Châtel (1200 m). Zoveel hoogtemeters zullen nogal wat maskers afschudden.
Keert Cadel Evans het rollenpatroon om? In de lange tijdrit naderde Bradley Wiggins, twee minuten na hem vertrokken, zienderogen maar in plaats van  hem te passeren bleef hij op 17" van Cadel Evans hangen. Is de tik die hij Evans wilde toedienen op die manier niet een beetje als een boemerang naar hem teruggekeerd? De Australiër moet, behalve conditioneel, ook mentaal sterk in zijn schoenen staan dat hij op die manier de aanstormende Brit afhield.
Of ik nu soms een andere houding aanneem tegenover "his airness" Cadel aanneem? Toch niet, ik kan zijn piepstemmetje en de onzin die er soms uitkomt ("Don't stand on my dog or I'll cut your head off") nog steeds niet hebben maar voor de atleet Evans is mijn respect oeverloos. In 2010 werd de in de nek gekeken loser wereldkampioen en in 2011 won hij de Tour. Tussendoor mocht hij bij BMC een (euro)miljoenencontract naamtekenen. Het geoogste fortuin weerhield er hem niet van om er ook op zijn 35ste nog vol tegenaan te gaan voor de sportieve eer en het palmares. Er zijn er die met hun toegenomen rijkdom moeilijker om kunnen, is het niet Philippe Gilbert? Cadel Evans daarentegen benadert als vakidioot (in de flatterende betekenis) almaar meer Lance Armstrong.
Het is hoegenaamd niet uitgesloten dat Cadel Evans het ballonetje, dat Bradley Wiggins al het hele seizoen oplaat, vanaf vandaag doorprikt. In dat geval is het uitkijken naar de reactie van ... Chris Froome, die - als gevolg van allerlei fysieke ongemakken (schouderblessure en meer nog een parasitaire infectie, opgedaan tijdens een bezoek aan zijn geboorteland Kenya) in de tijdrit van de Dauphiné nog maar aan zijn vijftiende koersdag toe was. Hij werd niettemin knap zesde, zeven weken nadat hij in Romandië dag na dag met de tijdsgrens flirtte. Indien Wiggins het in de Alpen moeilijk krijgt, zal Froome dan dezelfde loyauteit aan de dag leggen als in de Vuelta, die Chris uitsluitend aan Juan Jose Cobo (leeft die nog?) verloor omdat Bradley hem in het ongewisse liet over zijn verval.
De top-tien van de tijdrit tussen Villié-Morgon en Bourg-en-Bresse bevatte niet minder dan zes (!) engelstaligen. Enkel regérend wereldkampioen Tony Martin, mega-revelatie Wilco Kelderman, de immer solide Sylvain Chavanel en Luis Leon Sanchez wurmden er zich tussen. Jurgen Vandenbroeck viel er net naast maar wat moet die tijdens het tussenseizoen hard gewerkt hebben aan zijn pijnpunt. Of die metamorfose ten koste ging van zijn klimvermogen, ook dat zullen we vanaf vandaag te weten komen.
Niets is evenwel uitsluitend. De Tour begint pas over drie weken en eindigt nog eens drie weken later. Het Critérium du Dauphiné is evenwel een momentopname, niets meer / niets minder, een beklijvende evenwel want nogal wat aanstaande winnaars van de Tour kwamen voorafgaandelijk een stijloefening houden in de Haute-Savoie: Louison Bobet in 1955, Jacques Anquetil in 1963, Eddy Merckx in 1971, Luis Ocana in 1973, Bernard Thévenet in 1975, Bernard Hinault in 1979 en 1981, Miguel Indurain in 1995, Lance Armstrong in 2002 en 2003. Zou Bradley Wiggins in 2011 de negende geweest zijn? In 2011 won hij een lichtere Dauphiné en was hij aan een uitstekende Tour bezig tot hij tijdens de zevende rit zwaar viel en met een sleutelbeenbreuk werd opgeraapt.