Timmeke, Timmeke, Timmeke,
wat doe je nu? Winnen begot!
De 26ste Internationale Wielertrofee van en naar Oetingen (alover onder meer de Congoberg, de Bosberg en de Muur) was een dikke koers die Tim Declercq helemaal naar zijn hand zette. Tijdens de krachtenslopende lokale ronden brak hij uit met good old Davy Commeyne en runner up Kjell Van Driessche. Ze reden weg uit een nog ruime hoofdgroep, die onder anderen Tim De Troyer, Sander Helven, Sven Nys, Olivier Pardini, Rutger Roelandts, Staf Scheirlinckx, Louis Verhelst,... aan boord had.
In de "spurt" van de stervende zwanen haalde Tim het van Kjell en Davy.
Le nouveau Tim Declercq est arrivé: rustiger, bezadigder. Het is tot voor kort anders geweest. Vanaf zijn debuut bij de twaalfjarige aspiranten wilde Tim elke koers winnen waarin hij aanzette. Indien zijn studies (bachelor lichamelijke opvoeding en bewegingswetenschappen) er niet waren geweest dan zou hij nu als een gevallen vakidioot avant-la-lettre aan het verkommeren zijn.
De weg die Tim als jonge coureur aflegde was hobbelig en bezwangerd met hindernissen. Als aspirant behoorde hij tot de nationale fine fleur. Als nieuweling viel hem een eerste stroomversnelling te beurt. Hij behaalde al meteen een geruststellende zege in Viane (Beker van België) en meer nog met de tijdrit- en de eindzege in de prestigieuze maar helaas weggevallen Vosseslag Classic. Zelfs de hoogste Ardennen pareerde hij met als voornaamste bewijs een dichtste ereplaats in Polleur. En om het plaatje vol te maken excelleerde hij ook als tijdrijder, al was het pijnlijk om te verwerken dat hij in Halle de Belgische titel met één vijfde van een seconde verloor van Jens Debusschere.
En toen kwam het breekpunt. Als junior ging het hem veel minder voor de wind. Wegens klierkoorts moest hij zijn seizoen al bij halfweg afbreken. Hij moest vrijwel vanop nul terugvechten en dat liep lang niet van een leien dakje. The year after werd een logisch kwakkeljaar. Vertwijfeling sloop in het gemoed van Tim en dat maakt hem nog amper leefbaar. De Münsterland Tour bracht enig soelaas met een dagzege, de puntentrui en de vijfde eindplaats. Toch bleef de onzekerheid knagen. Goed dat hij aan het einde van die nare periode in Leuven zijn universitaire studies kon opstarten. Van zijn debuut bij de beloften stelde hij zich niet al te veel voor en zo viel het ook uit tot hij eind augustus in Binche een dijk van een BK reed met een vijftiende plaats als te karige beloning maar die naar wederopstanding smaakte. Het recoverde zijn geloof in eigen kunnen. Toch bracht 2010 lang niet wat hij ervan verwachtte. Vooral een elleboogbreuk, opgelopen tijdens de zomer, was daar debet aan. Tijdens de lente, die door een kwakkelende gezondheid en belastende andere sporten op de campus werd vergald, aardig opgetrokken aan zijn zevende plaats in Paris-Roubaix, die almaar meer zijn plat préféré zou blijken. Aan de vooravond van zijn ultieme campagne als belofte had hij zijn verwachtingen naar een realistisch peil teruggeschroefd. Het beste wat je kunt doen, zo zou ook nu blijken. Niet het venijn maar het festijn zat hem in de staart. In Geel werd hij kampioen van België en dat zette hem op weg naar een contract bij Topsport Vlaanderen. Na drie verkenningsmaanden viel hem in de Bayern-Rundfahrt een eerste opsteker te beurt met een tiende plaats in de daguitslag en een dertigste in het algemeen. Deze meerdaagse inspanningen stelden hem in staat om wat hoger te koersen met een tiende plaats in de Ronde van Zeeland Seaports als voornaamste beloning. Le moment suprême kwam er op woensdag 27 juni sneller dan verwacht want drie dagen eerder werd hij tot een vroege opgave gedwongen in het kampioenschap van België. Een virus op de milt? Ik dacht het niet, eerder een mindere dag aan het einde van een krachtige opbouwperiode. Against all odds zette hij toch aan in Oetingen en maar goed ook dat hij dat deed. Hij won met het hoofd en de benen. De gouden kassei die hij op het Oetingense podium in handen kreeg zal een inspirerend hebbeding zijn. Komende zaterdag wil hij bevestigen in de Omloop Het Nieuwsblad van en naar Zottegem. Daarna vertrekt hij met Topsport Vlaanderen op stage naar Les Deux Alpes om in de Eneco Tour (6 - 12 augustus) een volgende stap voorwaarts te zetten. Zeker in Ardooie zal hij tuk zijn op een spraakmakend resultaat in de tijdrit. Gebleken is ook dat Tim meerdaagse inspanningen bijzonder goed verteert.  Zijn verste plan is evenwel een spraakmakende rol spelen in Paris-Roubaix. Heb ik het mis dat enig Johan Vansummeren - gehalte Tim Declercq niet vreemd is?