De Rund um den Henninger Turm Frankfurt is noch min noch meer een symbool van zelfvernietiging zoals indertijd Paris-Tours. In het leven geroepen in 1962 evolueerde deze mooie koers door het Taunusgebergte de volgende decennia tot een merknaam die men naderhand afstootte en veranderde eerst naar G.P. van Frankfurt en vervolgens Rund um den Finanzplatz. Eschborn - Frankfurt City Loop werd er als overkoepelend begrip bijgehaald. Een naam die weinig wielerfans lekker in de mond ligt. Het zou wijs zijn om naar het oorspronkelijke Rund um den Henninger Turm Frankfurt teruggrijpt en dat zie ik ook nog gebeuren zoals met Paris-Tours.
Er werden nog andere verkeerde dingen gedaan met deze race, die als belangrijkste ééndagskoers van Duitsland inmiddels op het einde van de vorige eeuw verdrongen werd door de Vattenfall Cyclassic in Hamburg, die meetelt voor de World Tour. Dat had de Rund um den Henninger Turm - Frankfurt moeten te beurt vallen maar deze koers hield keikoppig vast aan 1 mei als datum en dat kon de U.C.I. niet hebben omwille van de toenmalige concurrentie met de Vuelta a Espana, Vierdaagse van Duinkerke en de Tour de Romandie. Frankfurt bleef verweesd achter met een gedevalueerd deelnemersveld waaruit tweede- en zelfs derderangswinnaars naar voor traden.
Dat blijkt bij de 51ste editie nogal mee te vallen. Met de 21-jarige Moreno (zoon van Diego en neef van Francesco) Moser huldigde men een winnaar die een grote toekomst wordt toegedicht. Eerder op het jaar won hij al de Trofeo Laigueglia en twee en een halve maand later dus de Eschborn - Frankfurt City Loop. Moreno reed tijdens de slotkilometer van zijn drie vluchters weg: zijn Duitse ploegmaat Dominik Nerz (die zijn zegetocht afdekte), de Rus Sergey Firsanov en de verbazend sterk wederoptredende Tony Martin. Een triomf om in te lijsten. Toch springt Liquigas-Cannondale behoedzaam om met dit megatalent, dat één van de pijlers moet worden om het Italiaanse betaalde wielrennen zijn toonaangevende positie terug te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten