donderdag 19 april 2012

Eddy Merckx reed 34 jaar geleden 
in Kemzeke zijn àllerlààtste koers
Kemzeke, 19 april 1978. De Omloop van het Waasland werd geflatteerd door een gebeurtenis waarvan het de vorige jaren enkel maar kon dromen: Eddy Merckx maakte, in het gezelschap van zijn verzorger Pierrot De Wit, zijn opwachting bij de start. Het was na Montouroux (opgave), de Haut Var (vijfde) en de Omloop Het Volk (opgave) nog maar zijn vierde koers van dat seizoen. 
Eddy was al langer aan verval toe maar verdrong het keer op keer maar na 1977 (waarin hij niettemin nog zesde werd in de Tour) lukte dat niet meer. Er kwamen ook nog extrasportieve perikelen bij na de abidcatie van Fiat als sponsor. Toch wilde Eddy nog even doorgaan, al was het maar om zijn trouwe ploegmaten uit de wind te zetten, wat zij op het terrein zo vaak voor hem gedaan hadden. Het had heel wat voeten in de aarde om C&A als nieuwe hoofdsponsor over de streep te trekken. Eddy was evenwel niet competitieklaar en dat heeft hij snel geweten, al werd hij op die ultieme dag in Kemzeke nog knap zesde en bleef hij toch nog een maand verder trainen om op 17 mei, één maand vòòr zijn 33ste verjaardag, de handdoek te gooien en te begeleiden met de legendarische uitspraak "het vat is af!".
Merckx verlegde alle mogelijke grenzen van de wielrennerij. Hij won 525 wedstrijden maar nog veel meer omwille van de kwaliteit van zijn overwinningen is hij onbetwistbaar de succesvolste wielrenner aller tijden. Behalve Bordeaux-Paris en Paris-Tours won hij al de voornaamste ééndagskoersen minstens één keer en Milano-Sanremo zelfs zevenmaal. Ook is hij de enige die op de weg vier keer wereldkampioen werd want aan zijn drie regenboogtruien als beroepsrenner ging die bij de liefhebbers in Sallanches 1964 vooraf. Als klassementsrenner was hij zo mogelijk nòg straffer: vijfmaal Giro en evenveel keer de Tour gewonnen plus één keer de Vuelta, eindzeges die ingeleid werden door vele tientallen dagzeges en leiderstruien. Als klap op de vuurpijl verbeterde hij op 25 oktober 1972 ("de zwaarste dag van zijn koersleven") ook het werelduurrecord. 
Zo kunnen we nog meer dan even doorgaan maar dat is hier niet de bedoeling. Toch misschien nog vermelden dat hij in 2011 het eredoctoraat aan de Vrije Universiteit van Brussel verwierf. Dat nam hij extreem dankbaar in ontvangst. Toen hij in 2005 voor de nominatie "grootste Belg aller tijden" met Pater Damiaan in balans lag, vond Eddy dat die kwalificatie absoluut naar Jozef De Veuster moest gaan want "die had tenminste iets betekend voor de mensheid". Eddy (sic) niet natuurlijk, hij heeft slechts een decennium lang vele Belgen en niet-Belgen door het dolle heen gebracht met zijn weergaloze prestaties. 
Het aan hem gelinkte epitheton "vakidioot" zal hij alles een groot compliment ervaren. Groot gelijk!
Bij het begrip "fuifnummer" zal hij zich meer onthouden. Ik steek mijn nek uit: hij was en is (bijwijlen) nòg een fuifnummer en daarover hoeft hij zich niet te schamen, wel integendeel!
En zeggen dat ik het tussen 1965 en 1977 niet zo heel erg begrepen had op Eddy Merckx. Ik was altijd supporter geweest van Rik Van Looy en toen hij op gevorderde koersleeftijd clashte met zijn dertien jaar jongere opvolger had ik nog meer moeite met die "irritante Brusselaar". Eigenlijk had ik meer moeite met het Merckxisme dan met Eddy zelf want er voortdurend mee geconfronteerd worden dat Merckx alweer Van Looy overtroffen had, het waren toendertijd moeilijk te incasseren mokerslagen. Het was in die dagen bon ton om, als jonge mens, anti-Merckx te zijn. En toen kwam Freddy Maertens, als de nieuwe Van Looy die mij niet toleranter maakte ten opzichte van Eddy.
Naderhand leerde ik Eddy Merckx persoonlijker kennen. Zelfs al heeft Eddy dikwijls gedebiteerd "niemand kent mij echt" (en ik dus zeker niet) durf ik te stellen: Eddy is een zalige mens "van vlees en bloed" maar die door zijn vele ervaringen bijzonder op zijn hoede was om zijn ware ziel bloot te leggen. Liever introvert en immer achterdochtig. Alweer: gròòt gelijk!!!  
Exact dertig jaar nadat Eddy Merckx zijn allerlaatste koers reed, blies de 93-jarige Constant Vanden Stock zijn laatste adem uit. De erevoorzitter van S.C. Anderlecht was ongetwijfeld één van de grootste bewonderaars van deze metronoom, die reeds bij leven legende is. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten