Kenneth Vanbilsen: 
van de hel naar de zevende hemel
Voor Kenneth Vanbilsen (b)lijkt alles dan toch nog in de juiste plooi te vallen. Niet evident na wat hem als eerstejaarsnieuweling in 2005 overviel: een verschrikkelijke val die zijn algemene dagen in gevaar bracht en die hem als coureur leek uitgeteld te hebben. In Heist-o/d-Berg stuikte hij heel zwaar neer. Hij werd opgeraapt met een sleutelbeenbreuk, een uitgevallen zenuw in een arm, een bloedende klaplong, ernstig gekneusde ribben en een gebroken knieschijf. Hij verbleef niet minder dan zeventien dagen in de kliniek van Bonheiden, waar hij - om de pijn te bannen - vier dagen in een kunstmatige coma werd gehouden.
De naweeën van die extreem zware klap sleepten jaren aan maar in 2010 begon hij aan een langdurige inhaalbeweging.
Hij werd aangemoedigd door vier regionale overwinningen en nog meer dichte ereplaatsen in interclubs en kampioenschappen. Enkel in het BK te Hooglede-Gits, waarop hij nogal wat zinnen had gezet, liep het helemaal fout. Hij had zich nochtans optimaal gerodeerd in de Ronde van Antwerpen.
Het ontmoedigde hem niet om in 2011 een volgend tandje bij te steken: weer vier overwinningen (waaronder twee dagzeges in de Ronde van Vlaams-Brabant), een podiumplaats in La Flèche Ardennaise en een mooie nazomer en herfst met niet enkel ereplaatsen in kermiskoersen maar ook in wedstrijden van 1.1 (9. G.P. Jef Scherens, 11. Memorial Rik Van Steenbergen, 17. Omloop van het Houtland) en zelfs 1.HC (19de Paris-Brussel).
Voor zijn onverdroten inzet gekoppeld aan zijn intrinsiek talent viel niet enkel in blindemansogen maar ook in die van Niko Eeckhout, die de Limburger aanprees bij "zijn" An Post - Sean Kelly Team. Als semi-prof had Kenneth een volgende stap gezet. Met ereplaatsen in Brustem (3de), de Kattekoers - Deinze-Ieper (7de en gewonnen door zijn ploegmaat Roy Jans), Budingen (7de), Boutersem (4de) en in de Hel van het Mergelland - Limburg Classic (15de) nam hij de juiste aanloop naar de veel belangrijkere maand april met de Ronde van Vlaanderen als eerste highlight.
Kenneth kan zijn voorliefde voor stevige hellingen en dokkerende kasseien niet verloochenen. Een Limburgse flandrien is toch niet een zo rare combinatie maar het zit hem in de genen want zijn mama is de zus van Eric Vanderaerden, die dertig jaar geleden op piepjonge leeftijd aan een raid door Vlaanderen en Noord-Frankrijk begon. Eric was in tegenstelling tot zijn neef een snel- maar geen langbloeier, want op zijn 25ste (na zijn zege in Paris-Roubaix 1987) had hij het beste al gehad. Er kan Kenneth, alle verhoudingen in acht genomen, het omgekeerde te beurt vallen.
In de openingsmanche van de Nations Cup was Sean De Bie theoretisch de Vlaamse speerpunt. Hij won de spurt voor de tweede plaats op de hoofdgroep van vijftig, waarvoor Kenneth Vanbilsen zich uit de voeten had gemaakt tijdens de twee lokale ronden met de Steenbeekdries, de Taaien- en de Eikenberg. Kenneth brak uit op de favoriete stek van Tom Boonen en kreeg de Australiër Calvin Watson (de boezemvriend van Gilles Loncin) en de Fransman Jimmy Turgis mee. Beiden bleven op de Steenbeekdries verweesd achter maar Turgis gaf zich niet meteen gewonnen. Ook de anderen waren nog niet uitgeteld maar de overige Belgen stopten dermate voorbeeldig af dat Kenneth niet meer in verlegenheid werd gebracht. Dat overkwam hem vroeger in de namiddag op de Valkenberg, waar een andere renner enkele spaken uit zijn voorwiel tikte. Terugkeren naar het versnellende en daardoor uitdunnende peloton was niet evident maar Kenneth kreeg het op zijn genadedag vlotjes voor mekaar.
Deze overwinning is vijf gewonnen binnenlandse interclubs waard want behaald op het internationale puikje, niet allemaal de besten zoals op een wereldkampioenschap maar overwegend de beteren. Hopelijk wordt deze triomf navenant meegerekend door de profploegen.
Sean De Bie was, zoals voor Jasper Stuyven op het WK voor junioren in 2009 te Moskou, even blij als Kenneth Vanbilsen zelf. Een week na zijn gemengde gevoelens Triptique des Monts & Chateaux (dagzege behaald maar eindzege verloren op de slotdag) is hij, in combinatie met alles wat er in maart aan voorafging, de aanvoerder van de beloftenlichting 2012. Voor zichzelf of voor een landgenoot hoopt hij daar komende woensdag een vervolg aan te breien in La Côte Picarde (met start in Nouvion en aankomst in Mers-les-Bains in het departement Somme).
Ook voor de wel eens geplaagde bondscoach Jean-Pierre Dubois is dit individuele en collectieve succes een spraakmakende revanche. In de editie van 2011 beleefden hij en de zijnen een afgang van jewelste, die ze geen tweede keer wilden meemaken niet in de Vlaamse Ardennen noch ergens anders.